Escherichia coli (bakteria E. Coli) – jakie są objawy zakażeń i czy jest niebezpieczna?

Powrót

Pod koniec XIX wieku, austriacki lekarz Theodor Escherich, odkrył bakterię, którą podejrzewał o wywoływanie biegunek i wymiotów. Niestety, owa bakteria, którą nazwano później na jego cześć – Escherichia coli – do dziś nam towarzyszy. Współcześnie wiemy jednak o niej znacznie więcej, jak chociażby to, że poza problemami z układem pokarmowym, odpowiada też za większość zakażeń układu moczowego. Jakie zatem objawy powinny niepokoić? Jakie badania mogą wykryć bakterię E. coli i jak leczyć infekcje, które wywołuje? 

Escherichia coli (E. Coli, bakteria EHEC) – co to takiego? 

Escherichia coli (E. coli), czyli pałeczka okrężnicy, to jeden z licznych gatunków bakterii, które oddziałują na funkcjonowanie ludzkiego organizmu. Są bakteriami Gram-ujemnymi z rodziny Enterobacteriaceae. Co ciekawe, liczne szczepy Escherichia coli można podzielić na niechorobotwórcze oraz patogenne.[1,4] 

Pierwsze z wymienionych są obecne w jelitach każdego człowieka. Ich brak wskazuje na zaburzenia w mikroflorze jelitowej i wymaga leczenia. Są one bardzo istotne nie tylko dla prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego, lecz także odporności.[1] 

Jeśli zaś chodzi o szczepy patogenne – kontaktu z nimi zdecydowanie należy unikać. Mogą bowiem wywołać szereg bardzo groźnych chorób, nawet zagrażających życiu człowieka. Wśród nich m.in. wymienia się schorzenia: 

  • układu moczowego – w tym: zapalenie cewki moczowej, pęcherza moczowego, ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek i inne. Wśród szczepów bakterii E. coli, które mogą wywoływać zakażenia dróg moczowych (czyli tzw. uropatogenne szczepy), wymienia się m.in. E. coli UPEC; 
  • przewodu pokarmowego – wywoływane np. przez EPEC, czyli enteropatogenne E. coli, czy ETEC – enterotoksynogenne E. coli i inne;[7] 
  • dróg żółciowych
  • zakażenie krwi (sepsę)
  • zakażenie opon mózgowo-rdzeniowych.[1] 

W kontekście infekcji wywołanych pałeczkami okrężnicy, istotne jest przyjrzenie się m.in. zakażeniom układu moczowego (ZUM). Dlaczego?

  • Po pierwsze, są to bardzo częste schorzenia – to właśnie one plasują się na drugim miejscu wśród problemów, z jakimi najczęściej zgłaszają się polscy pacjenci (zaraz po infekcjach dróg oddechowych).[2]
  • Po drugie, są groźne nie tylko dla zdrowia dorosłych, ale przede wszystkim dzieci – wskazuje się, że spośród wszystkich bakteryjnych zakażeń to właśnie zakażenia dróg moczowych są najpowszechniejsze.[3]
  • Po trzecie, za kluczowe źródło wszystkich przypadków ZUM uznaje się właśnie bakterię Escherichia coli – stanowi podstawę około 75-95 proc. przypadków niepowikłanych oraz 40-50 proc. tych, w których powikłania zaobserwowano.[4] 

Podstawowe objawy zakażenia pałeczką okrężnicy 

Objawy związane z zakażeniem pałeczką okrężnicy mogą być bardzo różne. Wszystko zależy bowiem od szczepu bakterii, który zainfekował organizm, a także miejsca infekcji. W przypadku szczepów zlokalizowanych w układzie pokarmowym, symptomy zakażenia Escherichia coli są podobne do zatrucia pokarmowego, wywołanego innymi drobnoustrojami. Do kluczowych objawów należą: 

  • wymioty, 
  • nudności, 
  • biegunka (także krwawa), 
  • bóle brzucha (najczęściej kurczowe), 
  • bóle głowy, 
  • ogólne osłabienie, 
  • podwyższona temperatura ciała, 
  • w niektórych przypadkach można obserwować stolec z domieszką krwi. 

Jeśli zaś chodzi o infekcje układu moczowego, zakażenie bakterią Escherichia coli można rozpoznać na podstawie następujących objawów: 

  • częste oddawanie moczu i parcie na pęcherz (także w nocy); 
  • trudności podczas mikcji; 
  • ból w dolnej części brzucha; 
  • pieczenie, kłucie, ból przy oddawaniu moczu; 
  • obecność krwi w moczu; 
  • ból pleców w okolicy lędźwiowej; 
  • tkliwość pęcherza; 
  • może pojawić się także mimowolne oddawanie moczu; 
  • brak apetytu; 
  • nudności; 
  • gorączka; 
  • ogólne osłabienie.[2] 

Tego typu objawy – typowe dla ZUM u osób starszych – zwykle nie występują u najmłodszych dzieci. Stąd też u niemowląt oraz noworodków należy zwrócić uwagę przede wszystkim na: zahamowanie przyrostu masy ciała, gorączkę, żółtaczkę, zmiany w barwie moczu, a także jego nieprzyjemny zapach, biegunki, luźne stolce, wymioty.[6] 

W jaki sposób można rozpoznać zakażenie pałeczką okrężnicy? 

Odpowiednia diagnostyka jest niezwykle istotna, ponieważ tylko dobre rozpoznanie pozwala na skuteczne leczenie. W przypadku, gdy bakteria Escherichia coli zaatakuje układ moczowy, zwykle lekarz stawia rozpoznanie bazując na objawach, a także zleca badanie moczu (zwracając przy tym szczególną uwagę m.in. na obecność leukocytów, erytrocytów czy azotynów). Jeśli jednak występują dodatkowe, niepokojące symptomy, objawy utrzymują się względnie długo lub pojawiają się powikłania, konieczne są badania rozszerzone, w tym, posiew moczu oraz badania obrazowe (zwłaszcza USG układu moczowego).[4] 

Badanie bakteriologiczne, bywa niewystarczające do postawienia jednoznacznej diagnozy dotyczącej obecności bakterii E. coli w moczu. W wielu przypadkach nie udaje się uzyskać wiarygodnego wyniku, np. z powodu zanieczyszczenia materiału. Wtedy potrzebne jest powtórzenie badania.

Inne badania, które mogą okazać się konieczne, to np. nakłucie nadłonowe pęcherza moczowego czy diagnostyczne cewnikowanie – są jednak bardzo rzadko wykorzystywane..[4] 

Warto też wiedzieć, że w aptekach dostępne są paskowe testy biochemiczne, które pozwalają w szybki sposób sprawdzić, czy faktycznie ma się do czynienia z zapaleniem dróg moczowych. Można wykonać je samodzielnie w domu, a ich koszt jest względnie niewielki (zwykle około kilkunastu zł). Tego typu testy pozwalają oznaczyć m.in. takie parametry, jak wspomniane już azotyny czy leukocyty.  

W przypadku problemów z układem pokarmowym, zwykle wykonuje się badanie kału, a w razie bardzo ostrych i ciężkich infekcji, także np. tomografię komputerową. W celu sprawdzenia, czy w organizmie obecna jest bakteria Escherichia coli, można też wykonać testy innych materiałów biologicznych, jak np. plwociny, krew czy płyn mózgowo-rdzeniowy. Tego typu badania wykonuje się jednak znacznie rzadziej. 

Co może wywołać zakażenie układu moczowego? 

Po pierwsze, bakterie występujące w przewodzie pokarmowym mogą przedostać się do dróg moczowych i w ten właśnie sposób wywołać infekcję. Jak może do tego dojść? Np. w wyniku nieprawidłowej higieny. Szczególnie narażone są na to kobiety, u których odbyt i cewka moczowa leżą bardzo blisko siebie, stąd też – np. podczas wycierania się po skorzystaniu z toalety – może dojść do przeniesienia bakterii E. coli z odbytu właśnie do cewki moczowej. W celu zmniejszenia ryzyka takiego zakażenia, kobiety zawsze powinny podcierać się w jednym kierunku: od przodu do tyłu. 

Po drugie, m.in. uropatogenne szczepy E. coli (w tym UPEC) mogą dostać się do organizmu wraz z pożywieniem.

Po trzecie, transmisja patogenu może nastąpić drogą płciową.

Po czwarte, bakteria może przedostać się przez naruszone tkanki, czyli np. wszelkie zranienia.[2] 

Kto jest narażony na zwiększone ryzyko infekcji? 

Warto mieć na uwadze, że choroby współistniejące zwiększają ryzyko wystąpienia powikłań zakażeń dróg moczowych . Jeśli pacjent mierzy się np. z cukrzycą, otyłością, kamieniami moczowymi, stanami zapalnymi sfer intymnych (np. infekcjami pochwy u kobiet czy stulejką ze stanem zapalnym żołędzi u mężczyzn), zaparciami lub chorobami układu immunologicznego, powinien zachować szczególną ostrożność.[2,5] 

Ryzyko powikłań może być związane także z ciążą, stosowaniem niektórych leków. Nieprawidłow higiena również zwiększa ryzyko powikłań. Niekorzystnie wpływają też różnego rodzaju zabiegi prowadzone w obrębie dróg moczowych, jak np. cewnikowanie (zwłaszcza trwające przez dłuższy czas) czy urologiczne zabiegi chirurgiczne. Większe predyspozycje do zakażeń dróg moczowych mają osoby z anatomicznymi lub czynnościowymi wadami w tym obszarze. Wśród nich wymienia się m.in. przerost gruczołu krokowego.[2,5] 

Uważać powinny także kobiety po menopauzie. Zmiany w układzie hormonalnym sprawiają, że zmniejsza się produkcja estrogenów. To zaś wywołuje niekorzystne zmiany w składzie flory bakteryjnej pochwy, co zwiększa ryzyko rozwoju zagrażających zdrowiu bakterii Escherichia coli.[2] 

Co jeszcze warto wiedzieć o zakażeniu układu moczowego pałeczką okrężnicy? 

  • W przypadku niemowląt, znacznie częściej bakteria E. coli atakuje drogi moczowe chłopców niż dziewczynek – w pierwszym roku życia na ZUM cierpi niemal 3 proc. wszystkich chłopców (istotną przyczyną jest w tym przypadku „fizjologiczna stulejka”). 
  • W późniejszych latach tendencja ulega zmianie i znacznie częściej zapalenie dróg moczowych obserwuje się u dziewczynek, a w dorosłości – wśród kobiet (wskazuje się, że jest to związane z długością cewki moczowej, która u kobiet jest krótsza niż u mężczyzn). 
  • Co istotne, zakażenia E. coli – niestety – często są nawracające.[2] 

Warto pamiętać, że zakażenia dróg moczowych mogą wywołać także inne patogeny. Poza bakterią E-coli, za infekcje układu moczowego mogą odpowiadać np. bakterie Chlamydia trachomatis, Mycoplasma spp. i Ureaplasma urealyticum, a także grzyby (przede wszystkim z gatunku Candida albicans).[2] 

W jaki sposób można leczyć zakażenia układu moczowego? 

Leczenie zależy od przebiegu infekcji oraz miejsca zakażenia.

Jeśli ZUM pojawi się u niemowląt przed ukończeniem 3. miesiąca życia, zawsze konieczna jest hospitalizacja i antybiotykoterapia. U starszych dzieci pobyt w szpitalu nie zawsze jest obowiązkowy, zwłaszcza jeśli są w ogólnym dobrym stanie i mogą przyjmować leki podawane doustnie. Jakie leki? O doborze konkretnego antybiotyku zawsze decyduje lekarz. 

A co z przypadkami bezobjawowego zakażenia, gdy np. bakterie Escherichia coli wykrywa się podczas rutynowego badania moczu, lecz nie występują żadne niepokojące symptomy?

Konkretne leczenie takich przypadków nie jest zalecane, choć są wyjątki, jak np. dzieci z obniżoną odpornością – u nich antybiotykoterapia może być wskazana także wtedy. Zawsze należy więc skonsultować przypadek z lekarzem.[8] 

U osób dorosłych wygląda to podobnie – jeśli jest do tego wskazanie, leczenie również polega na antybiotykoterapii (często jednak trwa ona krócej niż u dzieci). Istotne mogą okazać się także preparaty przeciwbakteryjne podawane profilaktycznie przez dłuższy czas (dotyczy to przede wszystkim osób z nawracającym zakażeniem układu moczowego). 

Co ważne, w każdym przypadku należy też pamiętać o odpowiednim nawadnianiu organizmu oraz odpoczynku. Wspierające mogą okazać się także leki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe.[4] 

Bakteria E.coli a układ pokarmowy 

Obecność bakterii E.coli we florze bakteryjnej układu pokarmowego jest jak najbardziej prawidłowa (mowa o szczepach niepatogennych). Jej brak może zaś powodować różnego rodzaju zaburzenia. Do takiej sytuacji może dojść np. po antybiotykoterapii (antybiotyki mogą „zabijać” nie tylko bakterie chorobotwórcze, lecz także te niezbędne do pracy organizmu).  

Jeśli zaś chodzi o pałeczki E.coli, które wywołują zakażenia w obszarze układu pokarmowego, można m.in. wymienić: 

  • EPEC – czyli E.coli enteropatogenne, które przede wszystkim odpowiadają za biegunki u małych dzieci, poniżej 1. roku życia. Zazwyczaj mają charakter wodnisty, stolce zawierają śluz, ale przeważnie nie ma domieszki krwi. Biegunki wywołane szczepem EPEC mają charakter samoograniczający się i przeważnie nie trwają dłużej niż od pięciu do piętnastu dni;[1,9] 
  • EHEC – pałeczki E.coli enterokrwotoczne, odpowiadające za biegunki, w przebiegu których obserwuje się obecność krwi w kale. Do zakażenia dochodzi np. po spożyciu zainfekowanego jedzenia lub wody. Wśród produktów spożywczych, które najczęściej przenoszą tego typu patogeny, wymienia się m.in. źle umyte warzywa i owoce oraz produkty odzwierzęce, które nie były poddane odpowiedniej obróbce, np. niepasteryzowane mleko czy niedosmażone lub niedopieczone mięso wołowe. Co więcej, do zakażenia może dojść także po bezpośrednim kontakcie z nosicielami tego patogenu. Warto też wiedzieć, że czas wydalania bakterii EHEC przez osoby, które przeszły infekcję, jest dość długi i ciężko dokładnie go określić.;[1] 
  • EAEC – szczepy E.coli enteroagregacyjne wywołują przede wszystkim biegunki wodniste, nie zawsze krwawe, lecz często towarzyszą im dodatkowe objawy, jak np. gorączka czy wymioty. Tego typu zakażenia obserwuje się zarówno u osób dorosłych, jak i dzieci. Co istotne, bywają dość ciężkie w leczeniu, co wynika ze sposobu przylegania EAEC do tkanek jelita. Dodatkowo niektóre z tych bakterii mogą wytwarzać toksyny, które pogłębiają infekcje. Co ważne, opisywane tu bakterie rozprzestrzeniają się pomiędzy ludźmi zarówno podczas kontaktu bezpośredniego, jak i poprzez dotknięcie przedmiotów, na których nosiciel lub nosicielka zostawili wcześniej bakterie – może być to także spożyta później żywność. Stąd też jest to jedna z infekcji, które niektórzy określają jako „choroby brudnych rąk”. Jak zatem łatwo wnioskować, głównie to właśnie odpowiednia higiena jest w stanie zapobiec zakażeniu.[1,9] 

Wśród innych patotypów Escherichia coli wymienia się m.in. także AIEC (adherentne inwazyjne E. coli), który uznaje się chociażby za jeden z czynników wywołujących chorobę Leśniowskiego-Crohna, czy DAEC (dyfuzyjno-adherentne E. coli) – ten patotyp odpowiada zaś za ostre biegunki u dzieci mających zwykle mniej niż 5 lat, choć wskazuje się, że może wywołać także opisane już zakażenia układu moczowego, a u kobiet spodziewających się dziecka, ewentualne komplikacje w przebiegu ciąży.  

Niestety, nie są to wszystkie szczepy E.coli, które mogą wywołać problemy z układem pokarmowym. Ta lista jest dłuższa i – co więcej – wciąż mogą pojawiać się na niej kolejne pozycje. Bakterie Escherichia coli mają bowiem duże zdolności do transformacji, czego efektem może być powstawanie nowych szczepów, a co za tym idzie – trudności w ich leczeniu. Łatwość transformacji wiąże się bowiem także z większą łatwością nabywania oporności na różnego rodzaju leczenie – tego typu bakterie szybko „uczą się”, jak przetrwać. Stąd też najlepszym sposobem walki z nimi jest przede wszystkim prewencja zakażeń. [9]  

Jak uniknąć zakażenia bakterią E. coli

Powiedzenie: „Lepiej zapobiegać, niż leczyć” jest w tym przypadku kluczowe – znakomicie sprawdza się w kontekście infekcji, które wywołuje pałeczka okrężnicy. Jak to bowiem zostało wspomniane, prewencja jest tu podstawą – jak zatem można uniknąć zakażeń Escherichia coli? Warto pamiętać o: 

  • częstym i dokładnym myciu rąk – zwłaszcza po skorzystaniu z toalety, zabawie ze zwierzętami, przed jedzeniem czy przygotowywaniem posiłków; 
  • odpowiedniej higienie podczas przechowywania pokarmów – produkty surowe powinny być przechowywane oddzielnie od tych gotowych do spożycia; 
  • dokładnym myciu warzyw i owoców
  • higienie sztućców i innych akcesoriów kuchennych, w tym np. noży i desek do krojenia – nie można kroić tym samym nożem oraz na tej samej desce surowych produktów, zwłaszcza mięsa, a następnie warzyw, owoców, chleba itp.; 
  • unikanie surowego mięsa – mięsne posiłki zawsze powinno się spożywać dopiero po odpowiedniej obróbce termicznej; 
  • piciu wody tylko ze sprawdzonych źródeł lub przegotowanej (bakteria E. coli ginie w temperaturze około 70 °C) – dotyczy to szczególnie osób, które podróżują do krajów tropikalnych. W ich przypadku łatwo o tzw. biegunkę podróżnych, która powoduje bóle brzucha i inne nieprzyjemne objawy ze strony układu pokarmowego, a zwykle przyczyną jest właśnie zakażenie pałeczką okrężnicy (najczęściej szczepami ETEC lub EAEC);[10] 
  • piciu odpowiedniej ilości płynów – dorosłe osoby powinny wypijać nie mniej niż 1,5 litra płynów dziennie; 
  • unikaniu dotykania ust dłońmi; 
  • korzystaniu z toalety, gdy tylko pojawi się taka potrzeba – należy unikać przetrzymywania moczu w pęcherzu; 
  • korzystaniu z toalety po stosunku płciowym
  • unikaniu zaparć
  • unikaniu noszenia sztucznej bielizny, a także stosowania perfumowanych lub barwionych środków do pielęgnacji sfer intymnych – mogą niekorzystnie wpływać na stan flory bakteryjnej narządów płciowych i tym samym zwiększać ryzyko infekcji;[2,4] 
  • piciu soku z żurawiny – niektóre badania wskazują, że mogą utrudniać bakteriom Escherichia coli przyleganie do komórek nabłonka, dzięki czemu rozwiniecie się infekcji jest trudniejsze. Niestety, inne testy tego nie potwierdzają. Wciąż zatem pozostaje to sprawą dyskusji.[3,4] 

Czy zakażenie Escherichia coli może być dla nas groźne? 

Zakażenia E. coli absolutnie nie można bagatelizować. Owszem, często przebiega dość łagodnie i nie wiąże się z żadnymi powikłaniami. Trudno jednak wskazać, w którym przypadku będzie inaczej – a warto uważać, ponieważ powikłana mogą być naprawdę poważne. 

Przykładowo zakażenia układu moczowego u dzieci mogą skończyć się nawet schyłkową niewydolnością nerek. U kobiet ciężarnych, w następstwie zakażenia pałeczką okrężnicy, może zaś dojść do przedwczesnego porodu.[2] Co więcej, zakażenie Escherichia coli może powodować wspomnianą wcześniej sepsę czy zapalenia opon mózgowych, które są stanem zagrożenia życia. Jeśli zatem pojawi się podejrzenie, że być może nieprzyjemne objawy wynikają właśnie z tego typu infekcji, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem i rozpocząć zalecane leczenie – im szybciej, tym lepiej dla organizmu. 

Konsultacja merytoryczna lek. Radosław Szubert
Prezes POLMED

  


Bibliografia: 

  1. Sobieszczańska, B., Pałeczki okrężnicy – doktor Jekyll czy pan Hyde?, Wszechświat, t. 112, nr  7-9/2011, s. 174-178 
  2. Chmielewska, S. J.; Fiedoruk, K.; Daniluk, T.; Sciepuk, M.; Kaczmarzyk, D.; Leszczynska, K. Znaczenie uropatogennych szczepów Escherichia coli (UPEC) w etiopatogenezie zakażeń układu moczowego, Postępy Mikrobiologii 2016, 55 (1), s. 45-56 
  3. Kiliś-Pstrusińska, K., Zakażenia układu moczowego u dzieci – co nowego 2012/2013?, Family Medicine & Primary Care Review 2013; 15, 2: 227–230 
  4. Hryniewicz, W., Holeckiego, M. (red.) (2015). Rekomendacje diagnostyki, terapii i profilaktyki zakażeń układu moczowego u dorosłych, Warszawa: Narodowy Instytut Leków 
  5. Toczyńska-Silkiewicz, M., Wojszel, Z. B., Pecuszok, P., Płeć a etiologia zakażeń układu moczowego (ZUM) u starszych pacjentów w szpitalnych oddziałach niezabiegowych, Gerontologia Polska 2016, 24, 109-113 
  6. Nowakowska, M., Rogala-Zawada, D., Wiechuła, B., Rudy, M., Radosz-Komoniewska, H., Zientara, M., Czynniki etiologiczne zakażeń układu moczowego u dzieci i ich wrażliwość na antybiotyki, Wiadomości Lekarskie 2004; 57(9–10): 438–443 
  7. Sobieszczanska, B. M. Hemolizyny Escherichia coli, Postępy Mikrobiologii 2007, 46 (4), 343–353 
  8. Zwolińska, D., Leczenie zakażeń układu moczowego u dzieci, Pediatr Med Rodz 2016, 12 (3), s. 264–275 
  9. Dąbrowska, K., Matejczyk, M., Patogenne szczepy Escherichia coli i zagrożenia z nimi związane, Postępy Nauki i Technologii Przemysłu Rolno-Spożywczego 2019, 74(1), s. 45-59 
  10. Mach, T., Biegunka podróżnych, Gastroenterologia Kliniczna 2011;3(3): 121-126 

Dodano: 15/03/2023
Autor
POLMED Zdrowie
POLMED Zdrowie
Najpopularniejsze artykuły w kategorii Choroby
15/02/2021
Profilaktyka, Choroby
Mroczki przed oczami – czym są i o czym świadczą?

Plamki, błyski, paproszki czy muszki pojawiające się przed oczami przeważnie są zupełnie niegroźne, ale czasami mogą świadczyć o poważnej chorobie. Jakie są przyczyny występowania zmian w polu widzenia i czy da się je wyleczyć? Kiedy warto te objawy skonsultować z lekarzem?


31/05/2023
Choroby
Nadciśnienie oczne – przyczyny, objawy, leczenie

Ciśnienie ​ oczne​, określane też jako ciśnienie wewnątrzgałkowe albo śródgałkow, jest to ciśnienie wywierane przez płyn śródoczny na rogówkę i twardówkę


11/04/2023
Choroby
Przepuklina kręgosłupa szyjnego – sprawdź jej przyczyny i jakie może dawać objawy

Przepuklina kręgosłupa szyjnego to jedna z chorób, na którą cierpi spory odsetek naszego społeczeństwa. Co gorsze, problem ten dotyka coraz więcej młodych osób, co związane jest m.in. z siedzącym trybem życia czy wielogodzinną pracą przy komputerze w nieodpowiedniej pozycji. Jakie jeszcze mogą być przyczyny bólów szyjnego odcinka kręgosłupa? Jakie nietypowe objawy mogą być związane z przepukliną w tym obszarze kręgosłupa? Jak wygląda leczenie i rehabilitacja przepukliny kręgosłupa szyjnego? Czy można jej zapobiec? 


Zapoznaj się z nasza ofertą
Zapytaj o dostępność
badanie
Testy wymazowe na koronawirusa
Testy genetyczne RT-PCR potwierdzają aktywne zakażenie koronawirusem SARS-CoV-2 .
Jeśli potrzebujesz więcej niż jeden test ZADZWOŃ 58 355 77 44
Badania dla firm: [email protected]

od 249 zł
Zapytaj o dostępność
badanie
Test na przeciwciała koronawirusa
Testy serologiczne to testy wykrywające w organizmie człowieka obecność i rodzaj przeciwciał wytworzonych przez układ immunologiczny człowieka zakażonego koronawirusem SARS-CoV-2. Pokazują też nabytą odporność po przechorowaniu COVID-19 lub po szczepieniu. Jeśli potrzebujesz więcej niż jeden test: ZADZWOŃ 58 355 77 44.
Badania dla firm: [email protected]

od 110 zł
badanie
Pakiet badań dla ozdrowieńców - powikłania COVID-19
Wiesz lub podejrzewasz, że przebyłeś zakażenie koronawirusem SARS-CoV-2? Gorzej tolerujesz wysiłek lub odczuwasz inne nietypowe dolegliwości? Masz gorszą kondycję psychiczną? Sprawdź, czy nie jest to skutek powikłań po przebytej chorobie. Skorzystaj z pakietu badań dla ozdrowieńców COVID-19.

od 299 zł
Więcej usług
Potrzebujesz pomocy?
Skontaktuj się z naszymi konsultantami.
Zapytaj o ofertę
Newsletter
Kup wizytę
Portal Pacjenta Portal Pracodawcy Platforma Medycyny Pracy Panel Agentów Ubezpieczeniowych Partner medyczny
Mam konto
Zaloguj się
Nie mam konta
Zarejestruj się