Cukrzyca zaliczana jest do przewlekłych schorzeń metabolicznych. W zależności od przyczyny i przebiegu wyróżnia się kilka jej typów. Za podstawowe uznaje się typ 1 nazywany inaczej insulinozależnym oraz typ 2 – insulinoniezależny. Bez względu na postać choroby konieczne jest wdrożenie odpowiedniego postępowania. Jeżeli bowiem cukrzyca nie zostanie zdiagnozowana albo pacjent świadomie nie dostosuje się do zaleceń lekarza, może dojść do poważnych powikłań.
Cukrzyca (łac. diabetes mellitus) uznawana jest za chorobę cywilizacyjną. W Polsce cierpi na nią około 2 mln ludzi – mowa wyłącznie o zdiagnozowanych pacjentach – a według szacunków nawet drugie tyle może nie być świadomym istniejącego problemu. Dlaczego się tak dzieje? Cukrzyca w początkowej fazie nie daje objawów, zaś symptomy, które pojawiają się później, nie są charakterystyczne. Mimo to hiperglikemia, czyli podwyższony poziom glukozy we krwi typowy dla tego schorzenia wynikający z defektu produkcji albo działania insuliny, negatywnie wpływa na organizm. Jakie choroby powoduje nieleczona cukrzyca?
Skutki nieleczonej cukrzycy mogą być naprawdę poważne. Powikłania wynikające z braku odpowiedniego leczenia dzieli się na ostre, inaczej wczesne oraz przewlekłe – późne. Do ostrych zalicza się kwasicę ketonową, kwasicę hiperosmotyczną i hiperglikemię.
Kwasica ketonowa nazywana również DKA najczęściej występuje u chorych na cukrzycę typu 1. Objawia się bólem brzucha, wymiotami, nudnościami, nadmiernym pragnieniem, zmęczeniem, sennością, częstym oddawaniem moczu oraz głębokim i szybkim oddechem, często o zapachu zgniłych jabłek. Ze względu na to, że kwasica jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia, w przypadku wystąpienia powyższych symptomów należy jak najszybciej udać się do szpitala. Brak podjęcia leczenia może doprowadzić bowiem do wstrząsu, śpiączki cukrzycowej, a nawet do śmierci pacjenta.
Oprócz kwasicy ketonowej u chorych występuje również kwasica hiperosmotyczna, chociaż to powikłanie diagnozuje się stosunkowo rzadko. Kwasica tego typu jest efektem skrajnego odwodnienia połączonego z zaburzeniami gospodarki elektrolitowej. W niektórych przypadkach doprowadza do zaburzeń świadomości, śpiączki, a u około 40% pacjentów do śmierci.
Jeżeli chodzi o hiperglikemię, mówi się o niej wtedy, gdy poziom cukru we krwi zdecydowanie przekracza normę. Daje takie same objawy jak nieleczona cukrzyca – objawy hiperglikemii to m.in.: zmęczenie, senność, spadek masy ciała, zwiększone pragnienie, częstomocz, infekcje skóry oraz wydłużone gojenie się ran.
Do czego może doprowadzić nieleczona cukrzyca? Nie tylko do wystąpienia bardzo niebezpiecznych ostrych powikłań, lecz także poważnych powikłań przewlekłych. U chorych, u których poziom glukozy jest nieunormowany przez dłuższy czas, obserwuje się uszkodzenia naczyń krwionośnych – mikroangiopatie i makroangiopatie, spadek odporności, problemy z gojeniem się ran oraz zmiany skórne (m.in. owrzodzenia, świąd, rogowacenie ciemne, infekcje).
Mikroangiopatie to uszkodzenia drobnych naczyń krwionośnych, a także naczyń włosowatych. Zalicza się do nich uszkodzenia narządu wzroku – retinopatia cukrzycowa i zaćma, które mogą prowadzić do ślepoty, choroby nerek – cukrzycowa choroba nerek skutkująca niewydolnością tego narządu, neuropatie – uszkodzenia włókien nerwowych objawiające się m.in. zaburzeniami czucia w kończynach, drętwieniem i bólem stóp i dłoni oraz neuropatie autonomicznego układu nerwowego, w tym problemy działaniem układu pokarmowego, oddawaniem moczu, ciśnieniem tętniczym, pracą serca, impotencją.
Uszkodzenia makroangiopatyczne prowadzą z kolei do zwiększonego ryzyka wystąpienia chorób serca i układu krążenia. Mowa o zawale mięśnia sercowego, chorobie niedokrwiennej serca, udarze mózgu czy zespole stopy cukrzycowej.
Tak naprawdę tak długo, aż nie pojawią się wyraźne objawy, które skłonią pacjenta do wizyty u lekarza. Trzeba jednocześnie mieć na uwadze, że według szacunków nieleczona cukrzyca skraca życie średnio o sześć lat, dlatego w przypadku wystąpienia niepokojących symptomów lepiej nie zwlekać i udać się do specjalisty.
Przeczytaj także:
Reumatoidalne zapalenie stawów to przewlekła postępująca choroba tkanki łącznej o podłożu autoimmunologicznym. Jej objawy nie są charakterystyczne, dlatego postawienie diagnozy bywa utrudnione. Trzeba jednak zrobić wszystko, żeby potwierdzić lub wykluczyć chorobę. Dlaczego to takie ważne? Ponieważ nieleczone RZS prowadzi do poważnych problemów nie tylko ze stawami, lecz także z innymi narządami.
Kleszcze to pajęczaki, których ugryzienie może skończyć się dla nas bardzo nieprzyjemnie.
Drastycznie rośnie liczba osób, które zachorowały na kleszczowe zapalenie mózgu. Dlatego warto już teraz zabezpieczyć siebie i swoją rodzinę przeciwko tej niebezpiecznej chorobie. Możliwa jest skuteczna profilaktyka w postaci szczepień ochronnych, które niemal w 100% chronią przed zachorowaniem na kleszczowe zapalenie mózgu.