Dieta lekkostrawna (inaczej dieta łatwostrawna), jak sama nazwa wskazuje, ma za zadanie dostarczyć do organizmu wszystkich niezbędnych składników z pożywienia przy jednocześnie jak najmniejszym obciążeniu przewodu pokarmowego ich trawieniem. Z tego powodu możemy mieć z nią styczność podczas pobytu w szpitalu, zwłaszcza w okresie rekonwalescencji po zabiegach, przy poważnych infekcjach oraz w wielu rodzajach stanach zapalnych w organizmie i chorobach. W zależności od występującej choroby może też ulegać modyfikacjom, na przykład pod kątem zawartości tłuszczu. Dobra znajomość zasad postępowania w tej diecie może się każdemu wielokrotnie przydać, również podczas opieki nad osobami starszymi.
Dieta lekkostrawna polega na wyborze łatwostrawnych produktów i stosowaniu obróbki kulinarnej, która jeszcze bardziej ułatwi trawienie całego posiłku. W tym celu należy unikać posiłków o dużej zawartości tłuszczu, wzdymających, ostrych i długo zalegających w żołądku oraz smażenia i pieczenia. W diecie należy również ograniczyć ilość spożywanego błonnika pokarmowego – nie należy przekraczać 25 g/dzień.
Dieta łatwostrawna jest zalecana w przypadku:
Dieta lekkostrawna jest również stosowana w przypadku żywienia osób starszych, gdyż wraz z wiekiem mogą pojawić się u nich braki w uzębieniu, nastąpić spadek apetytu oraz spowolnienie procesów metabolicznych i pracy jelit. Najlepiej jest jednak pozostawić decyzję o potrzebie jej wprowadzenia do oceny lekarza prowadzącego.
Jest to ważne, gdyż nie dla każdego seniora może być wskazana dieta łatwostrawna w danym momencie. Jest ona zalecana w trakcie rekonwalescencji seniorów oraz w wymienionych wyżej chorobach, biegunkach i infekcjach. Jednakże w przypadku występujących u nich zaparć, dieta łatwostrawna może działać zapierająco i jeszcze bardziej pogłębiać ten problem – w tej sytuacji może być wskazane zwiększenie ilości błonnika pokarmowego w diecie wraz z ilością wypijanej dziennie wody. Innym przykładem jest występująca cukrzyca, gdzie dieta ograniczająca ilość błonnika pokarmowego może powodować zwiększenie poziomu glukozy we krwi.
Na diecie łatwostrawnej spożywaj:
W diecie lekkostrawnej należy unikać:
Pomimo dosyć dużych restrykcji diety, sama eliminacja ciężkostrawnych produktów nie jest wystarczająca. Niezbędne jest również przestrzegania zasad odpowiedniego przygotowywania posiłków przy diecie lekkostrawnej, gdyż często dopiero właściwe techniki kulinarne sprawiają, że żywność staje się łatwiej trawiona i przyswajana. Zalecane jest:
Unikaj za to:
Zarówno techniki kulinarne, jak i produkty spożywane należy dobierać indywidualnie pod kątem chorób i występujących dolegliwości. Przykładowo, jeśli dobrze tolerowany jest chleb graham to lepiej jest go spożywać zamiast pieczywa pszennego. Jednak w przypadku stanów zapalnych żołądka i jelit, kiedy chleb graham może podrażniać przewód pokarmowy, to wtedy jest lepiej wybierać chleb pszenny. Tak samo stopień przecierania i rozdrabniania produktów należy dopasować do stanu zdrowia, by posiłki nie powodowały żadnych dolegliwości.
Dieta lekkostrawna ma zastosowanie w wielu chorobach, jednakże w zależności od choroby może ulec modyfikacji. Dlatego powyżej opisane zasady można uznać za podstawę tej diety, ale najlepiej jest zawsze kierować się zaleceniami opracowanymi do konkretnej choroby oraz brać pod uwagę indywidualne samopoczucie pacjenta po spożyciu konkretnych produktów.
Jednym z przykładów jest dieta łatwostrawna z ograniczeniem tłuszczu, która jest przeznaczona dla osób z przewlekłym zapaleniem trzustki, z chorobami wątroby, z kamicą i przewlekłym zapaleniem dróg żółciowych oraz pęcherzyka żółciowego, a także w okresie zaostrzenia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. W tej modyfikacji zmniejsza się ilość spożywanego tłuszczu i cholesterolu poprzez ograniczenie spożycia produktów jak oleje roślinne, masło, margaryny miękkie roślinne, produkty zwierzęce, w tym wędliny, a nawet jaja (żółtka jaj mogą powodować silne skurcze pęcherzyka żółciowego i nasilenie objawów u osób z chorobami pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych).
W przypadku chorób dotyczących żołądka i dwunastnicy (choroba wrzodowa, refluks żołądkowo-przełykowy, dyspepsja czynnościowa żołądka i inne) stosuje się dietę łatwostrawną z ograniczeniem substancji pobudzających wydzielanie soku żołądkowego. Polega ona na eliminacji produktów i potraw pikantnych, kwaśnych, słonych, wędzonych, marynowanych, pieczonych, bogatych w błonnik pokarmowy oraz gazowanych napojów, alkoholu, kawy, mocnej herbaty, kakao. Ważne jest również, aby posiłki miały temperaturę umiarkowaną. Poza tym dieta lekkostrawna może być jeszcze: niskobiałkowa, wysokobiałkowa, płynna, półpłynna lub papkowata.
W diecie łatwostrawnej znacznie ogranicza się spożycie błonnika pokarmowego, który nie tylko poprawia pracę przewodu pokarmowego, chroni przed zaparciami, jest korzystny w diecie redukcyjnej i w chorobach metabolicznych (obniża poziom cholesterolu i glukozy we krwi, normuje poziom wydzielanej insuliny), ale również m.in. ma ogromny wpływ na mikrobiotę jelitową, jej skład i różnorodność.
Błonnik pokarmowy to nieprzyswajalne węglowodany, które nie ulegają wchłanianiu w jelicie cienkim, tylko przechodzą do jelita grubego. W jelicie grubym frakcja błonnika, która jest rozpuszczalna w wodzie (tzw. błonnik rozpuszczalny), odżywia mikrobiotę jelitową. Skutkiem tego jest produkcja przez bakterie jelitowe krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych (SCFA), które korzystnie oddziałują na organizm i poprawiają funkcjonowanie bariery jelitowej. Natomiast spożywanie małych ilości błonnika pokarmowego może powodować zmniejszenie ilości bakterii prozdrowotnych i przerost bakterii potencjalnie chorobotwórczych, czyli powstanie tzw. dysbiozy jelitowej.
Dysbioza jelitowa może objawiać się dolegliwościami żołądkowo-jelitowymi i jest zwykle związana z niewystarczającą produkcją SCFA lub rozkładem śluzu, który pokrywa jelito i pełni funkcje ochronne. To może prowadzić do zwiększenia przepuszczalności jelita i w konsekwencji do rozwoju nadwrażliwości pokarmowych IgG-zależnych.
Spożywanie błonnika pokarmowego jest korzystne dla mikrobioty jelit, ale w diecie łatwostrawnej unika się jedzenia produktów o jego dużej zawartości. W zależności od stanu zdrowia niektóre osoby na diecie lekkostrawnej mogą spożywać chleb graham, kasze i delikatne, świeże warzywa i owoce, a inne mogą tylko jeść białe pieczywo, ryż, kaszę manną i produkty poddane obróbce termicznej. Na ile to możliwe warto wybierać produkty, które mają więcej błonnika pokarmowego.
Zadbać o mikrobiotę jelitową na diecie łatwostrawnej można poprzez spożywanie skrobi opornej w postaci mniej dojrzałych bananów, gotowanych ziemniaków oraz kasz, makaronów i ryżu, które po ugotowaniu zostały odstawione do przestudzenia (można później spożyć na zimno lub po odgrzaniu). Poza tym warto skonsultować z lekarzem możliwość dodatkowego spożywania błonnika prebiotycznego (czyli stanowiącego pokarm dla bakterii jelitowych) w formie preparatu np. z częściowo hydrolizowaną gumą guar. Źródłem prebiotyku w diecie mogą być również jogurty i kefiry naturalne oraz kiszone ogórki.
Jadłospis o kaloryczności 1800 kcal dotyczy całego dnia diety lekkostrawnej i nie posiada dodatkowych modyfikacji pod kątem zawartości białka, tłuszczu, błonnika pokarmowego i konsystencji.
Czas przygotowania: 10 minut
Składniki:
Czas przygotowania: 15 minut
Składniki:
Czas przygotowania: 30 minut
Pierś z kurczaka z cukinią i koperkiem – składniki:
Puree ziemniaczano-marchwiowe – składniki:
Czas przygotowania: 45 minut
Składniki:
Czas przygotowania: 15 minut
Składniki:
Podsumowanie wartości odżywczej dla całego dnia diety:
Dieta łatwostrawna odciąża układ pokarmowy, ułatwia trawienie i wspiera regenerację organizmu. Jest szczególnie polecana po operacjach i przy problemach trawiennych przez eliminację ciężkostrawnych, tłustych oraz wzdymających produktów, co zmniejsza ryzyko podrażnień i poprawia samopoczucie. Wprowadzenie diety lekkostrawnej najlepiej jest najpierw skonsultować z lekarzem. Zalecane jest również skorzystanie z pomocy dietetyka, który zadba, aby w diecie nie zabrakło żadnych potrzebnych dla zdrowia składników pokarmowych.
Informacja:
Artykuły opublikowane na stronie POLMED Zdrowie, nie pełnią funkcji konsultacji medycznej ani nie wyrażają opinii specjalistów i lekarzy. Prezentowane treści stanowią ogólne wskazówki i nie mogą być traktowane jako wyznacznik przy podejmowaniu decyzji dotyczących modyfikacji diety lub terapii, nawyków lub określaniu zmiany dawkowania leków oraz innych substancji leczniczych. Przed podjęciem działań, które mogą wpłynąć na Twoje życie, zdrowie lub samopoczucie, skonsultuj się z lekarzem lub specjalistą.
Wydawca nie ponosi odpowiedzialności za ewentualne konsekwencje, wynikające z wykorzystania porad i informacji zawartych na stronie, bez wcześniejszej konsultacji z profesjonalistą.
Wrzody żołądka i dwunastnicy to najczęstszą choroba przewodu pokarmowego. Wrzody są to ubytki w błonie śluzowej, zazwyczaj spowodowane błędami żywieniowymi, paleniem tytoniu, narażeniem na stres, zakażeniem Helicobacter pylori, przyjmowaniem niesteroidowych lub sterydowych leków przeciwzapalnych.
Według szacunków lekarzy, wrzody żołądka czy też dwunastnicy dotyczą 5-10 proc. populacji.
Kamienie żółciowe to złogi powstające w pęcherzyku oraz przewodach żółciowych. Prowadzą one do kamicy pęcherzyka żółciowego, jednej z najczęstszych chorób przewodu pokarmowego w Europie, objawiającej się silnym, napadowym bólem określanym mianem kolki żółciowej. Kamienie które powstają w drogach żółciowych i nie przedostają się do pęcherzyka żółciowego mogą powodować rzadszą postać kamicy żółciowej – kamicę przewodową. Jak postępować w przypadku kamieni w pęcherzyku żółciowym? Czy można ich uniknąć i czy zawsze konieczna jest operacja?
Salmonelle to jedne z najbardziej znanych chorobotwórczych bakterii, głównie za sprawą wywoływanych przez nie dolegliwości żołądkowo-jelitowych. Zwłaszcza w okresie letnim często słyszymy o zatruciach pokarmowych wywołanych przez te szczepy. W Polsce świadomość społeczna w tym zakresie z roku na rok jest coraz większa.