Łuszczyca należy do przewlekłych chorób układowych autoimmunizacyjnych. Jej objawy pojawiają się zazwyczaj na skórze i paznokciach. Ma charakter nawrotowy – okresy remisji przeplatają się z okresami zaostrzenia objawów. Chorują na nią zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Najczęściej pierwsze symptomy występują u osób między 20. a 35. rokiem życia, ale nie jest to zasadą.
U podłoża łuszczycy leżą najprawdopodobniej czynniki genetyczne i immunologiczne. Według badań, jeśli jedno z rodziców ma łuszczycę, istnieje aż 25% szans, że dziecko odziedziczy tę chorobę. U pacjentów obserwuje się nieprawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego, szczególnie limfocytów T oraz wydzielanych przez nie cytokin. Co ważne, łuszczycą nie da się zarazić.
Istnieje kilka typów i rodzajów łuszczycy. Wśród typów wyróżnia się I, czyli łuszczycę dziedziczną – pierwsze objawy pojawiają się przed 40. rokiem życia; ma związek z konkretnymi antygenami; trudniej reaguje na leczenie oraz typ II, czyli łuszczycę dorosłych – pierwsze objawy występują po 40. roku życia; ma słaby związek z antygenami; łatwiej reaguje na leczenie. Łuszczycę w zależności od rodzaju objawów dzieli się na pospolitą, stawową, paznokci, kropelkowatą, plackowatą, odwróconą, krostkową, wysiękową, zastarzałą, brodawkującą, brudźcową oraz uogólnioną.
Jak rozpoznać łuszczycę? Objawy mogą być różne. W łuszczycy pospolitej obserwuje się występowanie wypukłych obszarów zaczerwienionej skóry pokrytych srebrnobiałą łuską. Najczęściej pojawiają się one na łokciach, kolanach, paznokciach, owłosionej skórze głowy, prostownikach kończyn, dłoniach oraz na stopach. W łuszczycy stawowej nazywanej inaczej łuszczycowym zapaleniem stawów zmiany skórne poprzedzają wystąpienie objawów stawowych takich jak ból, sztywność, obrzęk stawów i struktur przylegających. W łuszczycy paznokciowej dochodzi do powstawania żółto-brązowych plam pod płytką paznokcia, zagłębień w płytce oraz onycholizy. W przebiegu łuszczycy plackowatej pojawiają się duże żywoczerwone wykwity, zaś w łuszczycy odwróconej – zmiany w powierzchniach zgięciowych o charakterze sączącym, pozbawione łuski.
Wiadomo, że istnieją czynniki wpływające na nasilenie objawów choroby. Są to m.in. stres, leki (hormony, interferon, niektóre preparaty stosowane w leczeniu depresji i nadciśnienia, niesteroidowe leki przeciwzapalne oraz sulfony), palenie dużej liczby papierosów dziennie, nadużywanie alkoholu, infekcje bakteryjne i wirusowe górnych dróg oddechowych, stosowanie nieodpowiednich kosmetyków, nadmierna higiena, nadwaga oraz zakładanie ciasnych ubrań z syntetycznych materiałów.
Zdarza się, że łuszczyca bywa mylona z atopowym zapaleniem skóry.
Co stosuje się na łuszczycę? Leczenie obejmuje fototerapię, podawanie leków miejscowych oraz ogólnych. Leki na łuszczycę w przypadku niewielkiego nasilenia objawów choroby to przede wszystkim kortykosteroidy oraz analogi witaminy D3. Często zaleca się również preparaty dziegciowe, które uzyskuje się z suchej destylacji węgla. Łączy się je z pochodnymi witaminy A (retinoidami), cyklosporyną, metotreksatem, a także z fototerapią, czyli naświetlaniem promieniami UVA i UVB oraz fotochemioterpią – połączeniem naświetlania promieniami UVA z psoralenami.
Ulgę w łagodzeniu objawów przynoszą także maści mające spowodować usunięcie łusek i zahamowanie nadmiernej proliferacji naskórka. Są to m.in. maść salicylowa, mocznikowa, solankowa czy salicylowo-siarkowa.
Co jeszcze ma znaczenie w łuszczycy? Dieta długo była postrzegana jako element mający wpływać na przebieg choroby. Na razie nie ma jednak badań mogących potwierdzić wpływ zbilansowanej lub jakiejkolwiek innej konkretnej diety na łagodzenie objawów.
Plamki, błyski, paproszki czy muszki pojawiające się przed oczami przeważnie są zupełnie niegroźne, ale czasami mogą świadczyć o poważnej chorobie. Jakie są przyczyny występowania zmian w polu widzenia i czy da się je wyleczyć? Kiedy warto te objawy skonsultować z lekarzem?
Ciśnienie oczne, określane też jako ciśnienie wewnątrzgałkowe albo śródgałkow, jest to ciśnienie wywierane przez płyn śródoczny na rogówkę i twardówkę
Przepuklina kręgosłupa szyjnego to jedna z chorób, na którą cierpi spory odsetek naszego społeczeństwa. Co gorsze, problem ten dotyka coraz więcej młodych osób, co związane jest m.in. z siedzącym trybem życia czy wielogodzinną pracą przy komputerze w nieodpowiedniej pozycji. Jakie jeszcze mogą być przyczyny bólów szyjnego odcinka kręgosłupa? Jakie nietypowe objawy mogą być związane z przepukliną w tym obszarze kręgosłupa? Jak wygląda leczenie i rehabilitacja przepukliny kręgosłupa szyjnego? Czy można jej zapobiec?