Infolinia 24/7: 58 775 95 99 / 801 033 200
Placówki medyczne
Mononukleoza zakaźna jest schorzeniem, które wywołuje wirus Epsteina-Barr (wirus EBV). Nie bez powodów jest nazywana chorobą pocałunków. Jej objawy są bardzo podobne do symptomów anginy bakteryjnej, stąd często te dwie infekcje bywają mylone. Warto zatem znać typowe objawy mononukleozy. Nie należy też bagatelizować żadnych z nich, bo może to skutkować różnego rodzaju komplikacjami zdrowotnymi. W jaki sposób dochodzi do zakażenia wirusem Epsteina-Barra? Jakie są objawy mononukleozy zakaźnej? Na czym polega leczenie tej choroby?
Spis treści:
Mononukleozę zakaźną nazywana inaczej anginą monocytową albo gorączką gruczołową wywołuje wirus Epsteina-Barr należący do grupy wirusów opryszczki.
Szacuje się, że około 90% ludzi na świecie jest nosicielem tego wirusa.
Do zarażenia mononukleozą dochodzi w wyniku bezpośredniego kontaktu z osobą chorą, najczęściej ze śliną chorego – stąd o mononukleozie mówi się „choroba pocałunków” – picie z jednej szklanki, w przypadku dzieci branie do buzi wspólnych zabawek itp. Rzadko powodem wniknięcia wirusa są transfuzje krwi lub przeszczepy narządów.
Co ważne, okres inkubacji patogenu wynosi od 30 do 50 dni, dlatego trudno jest określić od kogo i kiedy się zaraziliśmy. Warto jednak pamiętać, że to nosiciele wirusów, u których nie wystąpiły objawy kliniczne, są najczęściej źródłem zakażenia. Trzeba również wziąć pod uwagę fakt, że po ustąpieniu symptomów choroby wirus zostaje w organizmie w postaci utajonej.
Na zakażenie najbardziej narażone są dzieci po 4. roku życia. Wirus mononukleozy atakuje też młodych dorosłych oraz osób do 40. roku życia. Rzadko stwierdza się zakażenie wirusem EBV u:
Jakie są objawy mononukleozy u dzieci i osób dorosłych? W wielu przypadkach ma miejsce zakażenie bezobjawowe, a jeżeli już pojawiają się symptomy, są to zazwyczaj:
Ostatni z wymienionych objawów jest charakterystyczny dla małych dzieci.
W badaniu po 3 lub 4 dniach od wystąpienia pierwszych symptomów choroby można stwierdzić powiększenie wątroby i obrzęk śledziony. Powiększone węzły chłonne mogą wywoływać trudności w mówieniu i przełykaniu, a także bardzo silny ból gardła. Co więcej, gdy wirus zaatakuje wątrobę, objawy choroby mogą przypominać żółtaczkę.
Do symptomów poprzedzających opisywane objawy mononukleozy należą:
Najważniejszą różnicą między anginą a mononukleozą jest ich przyczyna, co wpływa na sposób leczenia tych schorzeń. Zarówno angina, jak i mononukleoza są chorobami zakaźnymi, ale wywołują je różne drobnoustroje. Angina ropna, będąca infekcją bakteryjną, przenosi się drogą kropelkową. Najczęściej zakażenie paciorkowcem następuje przez bezpośredni kontakt z chorym, który podczas kaszlu lub kichania rozpyla zarazki w powietrzu. Z kolei mononukleoza, znana jako „choroba pocałunku”, przenosi się głównie poprzez zakażoną ślinę.
Problem z diagnostyką mononukleozy polega na tym, że przebieg choroby przypomina inne zakażenia, w tym zwłaszcza anginę paciorkowcową oraz wirusowe zapalenie gardła.
Zdarza się, że mononukleoza zakaźna bywa mylona z różyczką albo infekcjami wywoływanymi przez wirusy CMV czy adenowirusy. W celu postawienia diagnozy wykonuje się badania laboratoryjne:
Wiele osób zastanawia się, jakie preparaty stanowią podstawę w leczeniu mononukleozy zakaźnej. W związku z tym, że jest to infekcja wirusowa, stosuje się leczenie objawowe. Przeważnie podaje się więc leki przeciwgorączkowe oraz łagodzące nieżyt nosa — w celu łagodzenia objawów.
Jeżeli mononukleoza u dzieci bądź dorosłych zostanie pomylona z anginą bakteryjną, pacjent prawdopodobnie dostanie antybiotyk, który np. zwalcza paciorkowcowe zapalenie gardła. Niestety takie leczenie mononukleozy nie złagodzi symptomów, a nawet więcej – w przypadku podania leku z grupy penicylin, może spowodować wystąpienie charakterystycznej, drobnej czerwonej wysypki na całym ciele. Często to właśnie wysypka po antybiotyku nakierowuje lekarza na właściwą diagnozę.
Bagatelizowanie objawów mononukleozy może prowadzić do negatywnych konsekwencji zdrowotnych. Z tego względu warto jak najszybciej udać się do lekarza, by ten dobrał odpowiednią metodę leczenia. Do poważnych powikłań mononukleozy należą:
Sprawdzonym sposobem na uniknięcie zakażenia jest stosowanie się do podstawowych zasad higieny.
Ważne jest, aby wpajać dzieciom zasady higieny już od najmłodszych lat — pomoże to uchronić się przed mononukleozą zakaźną. Warto zatem sposobów, które mogą pomóc w uniknięciu zakażenia:
Po przebyciu mononukleozy nabywa się trwałą odporność na wirusa EBV. Co ważne, nie ma szczepionki na mononukleozę zakaźną.
Bibliografia:
Zgodnie z zaleceniami wizyta adaptacyjna w gabinecie stomatologicznym powinna odbyć się po pojawieniu się pierwszego ząbka. Zazwyczaj jest to czas między 6. a 12. miesiącem życia, chociaż w niektórych przypadkach ząbkowanie rozpoczyna się nieco później. W praktyce jednak wielu rodziców czeka z pierwszą wizytą do 2., a nawet 3. roku życia dziecka. Jak przygotować malucha do pierwszego kontaktu ze stomatologiem?
Plamki, błyski, paproszki czy muszki pojawiające się przed oczami przeważnie są zupełnie niegroźne, ale czasami mogą świadczyć o poważnej chorobie. Jakie są przyczyny występowania zmian w polu widzenia i czy da się je wyleczyć? Kiedy warto te objawy skonsultować z lekarzem?
Krwotoki z nosa są powszechne – bez względu na wiek i płeć. Mogą być wynikiem urazu, lub stanu chorobowego. Jakie są inne przyczyny? Co zrobić w razie krwawienia? Kiedy krwotoki powinno się skonsultować z lekarzem?
Ciśnienie oczne, określane też jako ciśnienie wewnątrzgałkowe albo śródgałkowe, jest to ciśnienie wywierane przez płyn śródoczny na rogówkę i twardówkę.
