Infolinia 24/7: 58 775 95 99 / 801 033 200
Placówki medyczne
Wirus RSV (ang. Respiratory Syncytial Virus) zalicza się do rodziny paramyksowirusów. Jest jednym z najczęstszych wirusów odpowiedzialnych za infekcje górnych i dolnych dróg oddechowych, w tym za rozwój ostrego zapalenia oskrzelików i zapalenia płuc. Najczęściej diagnozuje się go u niemowląt oraz małych dzieci. Dla części z nich stanowi poważne zagrożenie. W jaki sposób wykrywa się wirusa RSV i jak się go leczy? Jakie są objawy wirusa RSV? Odpowiadamy!
Spis treści:
Wirus RSV to syncytialny wirus oddechowy. Zakażenie tym patogenem prowadzi do infekcji układu oddechowego. U dorosłych i starszych dzieci wywołuje najczęściej objawy przypominające przeziębienie, natomiast u najmłodszych pacjentów, niemowląt oraz noworodków może skutkować wystąpieniem zapalenia oskrzelików lub płuc.
Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową – przez kontakt z osobą zakażoną albo przedmiotami, na których znajduje się wydzielina z jej dróg oddechowych. Pierwsze objawy widoczne są najczęściej po pięciu dniach od wniknięcia patogenu do organizmu, ale pełen okres inkubacji wirusa wynosi od dwóch do ośmiu dni. Co istotne, wirus RSV przenika przez błonę śluzową nosa i spojówki, a nie przez błonę śluzową jamy ustnej. Wirus RSV u dorosłych zwykle pojawia się po kontakcie z najmłodszymi dziećmi, które przenoszą zakażenie.
Jakie są objawy wirusa RSV u niemowląt, noworodków i małych dzieci? Początkowo zakażenie wirusem RSV daje objawy podobne symptomy do zwykłego przeziębienia. Obserwuje się, m.in.:
W niektórych przypadkach po mniej więcej trzech dniach od wystąpienia pierwszych symptomów choroba zaczyna postępować. Wówczas można zauważyć:
Respiratory Syncytial Virus u niemowląt, jak wspomniano wcześniej, często przebiega w postaci zapalenia oskrzelików lub płuc, nieco rzadziej jako zapalenie oskrzeli lub tchawicy. W 1% przypadków zakażenie RSV nie daje żadnych objawów.
W przypadku dorosłych Respiratory Syncytial Virus rzadko powoduje nasilone objawy. Jednak u osób z grupy ryzyka, sytuacja może być nieco inna. U dorosłych z obniżoną odpornością, przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) lub astmą, objawy mogą być bardzo niebezpieczne. Wirus RSV może powodować poważne objawy u dorosłych po przeszczepach narządów lub walczących z nowotworami.
Objawy mogą różnić się, zależnie od wieku pacjenta i ogólnego stanu zdrowia. Najczęściej występujące objawy to:
Bardzo niebezpieczne są objawy takie jak gorączka, ciężki kaszel, problemy z oddychaniem, świszczący oddech i sinica. Mogą one wskazywać na zapalenie płuc, dlatego należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
Jak wykryć Respiratory Syncytial Virus? W związku z tym, że symptomy choroby – poza pianą pojawiającą się wokół ust pacjenta – nie są typowe, wirusa RSV potwierdza się badaniami laboratoryjnymi. W tym celu stosuje się testy polegające na wykryciu antygenów albo kwasu nukleinowego wirusa. Obecność antygenów potwierdza się za pomocą jednej z dwóch technik – immunofluorescencji lub techniki EIA, natomiast do oznaczania kwasu nukleinowego wykorzystuje się metodę PCR. W tym celu pobiera się od pacjenta nabłonek z górnych dróg oddechowych, czyli wymaz. Testy wykonuje się w zasadzie wyłącznie pacjentom, którzy wymagają hospitalizacji.
Łagodny przebieg choroby nie jest wskazaniem do potwierdzenia zakażenia wirusem RSV. W przypadku konkretnych pytań lub podejrzenia zakażenia wirusem RSV zawsze warto skonsultować się z lekarzem w celu uzyskania odpowiednich informacji i zaleceń dotyczących diagnostyki i leczenia.
Testy molekularne, takie jak PCR, są najdokładniejsze. Polegają na amplifikacji i wykrywaniu specyficznych fragmentów DNA lub RNA wirusa RSV. Pozwalają one potwierdzić obecność wirusa w próbce pacjenta.
Testy antygenowe są szybsze, ale nieco mniej czułe niż testy molekularne. Wykorzystują one reakcję immunologiczną w celu wykrycia specyficznych białek wirusa RSV w próbce pacjenta.
Testy serologiczne opierają się na wykrywaniu swoistych przeciwciał przeciwko wirusowi RSV w surowicy krwi pacjenta. Są one szczególnie przydatne do określania obecności przeciwciał po zakażeniu.
Jak leczyć wirusa RSV? Leczenie zakażenia wirusem RSV opiera się głównie na łagodzeniu objawów i wspieraniu układu oddechowego pacjenta. W większości przypadków, szczególnie u dorosłych i osób zdrowych, zakażenie RSV samoistnie ustępuje po kilku tygodniach. Osobom z grupy ryzyka, takim jak pacjenci z obniżoną odpornością, POChP czy astmą, może być zaleczone bardziej intensywne leczenie, takie jak stosowanie leków przeciwwirusowych lub leków rozszerzających oskrzela. W przypadku ciężkich objawów, takich jak ciężkie zapalenie płuc mogą być konieczne hospitalizacja i leczenie podtrzymujące oddychanie.
Jednak postępowanie terapeutyczne zawsze powinno być dostosowane do indywidualnego stanu pacjenta i zaleceń lekarza.
Ile trwa leczenie wirusa RSV? To zależy. Średni czas wydalania wirusa z organizmu to około ośmiu dni, ale w przypadku niemowląt oraz osób z obniżoną odpornością ten okres może ulec znacznemu wydłużeniu. Szacuje się, że u niektórych pacjentów leczenie powinno być kontynuowane nawet przez cztery tygodnie. W RAMCE
Do grupy szczególnego ryzyka – chodzi o tych chorych, u których przebieg zakażenia może wymagać hospitalizacji – należą przede wszystkim: niemowlęta poniżej szóstego miesiąca życia, noworodki, wcześniaki, dzieci karmione piersią przez okres krótszy niż cztery miesiące oraz dzieci ze zdiagnozowanymi przewlekłymi chorobami takimi jak mukowiscydoza, niedobory odporności czy wady serca.
Jak wspomniano powyżej, wirus RSV może wywoływać jedynie niewielkie, nienasilone objawy, które leczy się w warunkach domowych. Gorzej, gdy diagnozuje się wirusa RSV u noworodka – tu zazwyczaj wskazana jest hospitalizacja, zwłaszcza jeśli obserwuje się duszności lub nasilenie dotychczas obserwowanych symptomów. Podobnie dzieje się wtedy, kiedy stwierdza się wirus RSV u wcześniaków, czyli dzieci urodzonych w 37. tygodniu ciąży lub wcześniej, szczególnie tych z niską masą urodzeniową poniżej 2400 g. Ta grupa jest szczególnie narażona na ciężki przebieg zakażenia RSV. W warunkach szpitalnych, w zależności od stanu pacjenta, leczenie skierowane jest na poprawę komfortu oddechowego.
Czy wirus RSV może powodować jakieś powikłania? Często obserwowanym powikłaniem jest zapalenie ucha środkowego, natomiast rzadko występującym – zapalenie mięśnia sercowego.
Niektórzy, chcąc uchronić swoje dzieci przed chorobą, szukają szczepionki na RSV. Warto mieć świadomość, że szczepionka przeciwko wirusowi RSV obecnie nie istnieje – nadal nie została opracowana. W związku z tym pozostaje jedynie stosować się do zaleceń profilaktycznych mających zminimalizować ryzyko zakażenia. Mowa o odpowiedniej higienie i wspieraniu naturalnej odporności.
Podczas okresu wzmożonej zachorowalności należy pamiętać o następujących środkach zapobiegawczych:
Pozostaje jeszcze pytanie, czy wirus RSV może wrócić? Niestety tak — ponowne zakażenie jest możliwe. Aktualnie wiadomo, że istnieją dwa typy antygenowe tego wirusa, ale wiele serotypów, dlatego przechorowanie jednego rodzaju RSV nie daje odporności na inne.
Bibliografia:
Kapilaroskopia to rodzaj nieinwazyjnego badania diagnostycznego pozwalającego ocenić stan naczyń kapilarnych i wykryć ewentualne nieprawidłowości związane z mikrokrążeniem. Co jest wskazaniem do kapilaroskopii? Jak należy się przygotować do badania i jak ono przebiega? Gdzie można je wykonać?
