Infolinia 24/7: 58 775 95 99 / 801 033 200
Placówki medyczne
Płaskostopie może znacznie ograniczyć aktywność ruchową i powodować bolesne dolegliwości. Przez to stanowi poważny problem dla osób, pragnących uprawiać sport oraz pracujących w zawodach wymagających stania. Należy ono do bardzo częstych schorzeń i zgodnie z szacunkami cierpi na nie nawet 40 proc. populacji.
Płaskostopie nazywane jest potocznie platfusem, Polega na obniżeniu się łuku podłużnego stopy oraz obniżenia sklepienia poprzecznego stopy i pełne przyleganie podeszwy do podłoża. Warto wiedzieć, iż sklepienie stopy poza kośćmi utrzymują więzadła, mięśnie i ich ścięgna. W sytuacji osłabienia mięśni lub nadmiernego rozciągnięcia więzadeł sklepienie stopy obniża się i powoduje płaskostopie.
Gdy przyjrzymy się zdrowej stopie, możemy dostrzec, że układa się ona w łukowatą krzywiznę, a jej kości kształtują się w linii prostej. Styka się ona z podłogą trzema punktami – piętą, pierwszą kością śródstopia oraz piątą kością śródstopia. Kiedy jednak więzadła są zbyt słabe albo ciężar, który dźwigają, jest zbyt duży, aby utrzymać prawidłowy układ stopy, dotyka ona do podłoża całą swoją powierzchnią zamiast wspomnianymi trzema punktami.
Objawami płaskostopia są bóle stóp i łydek, które nasilają się coraz bardziej podczas chodzenia oraz odciski pojawiające się na podeszwach stóp. Bezpośrednim objawem płaskostopia jest również obrzęk stóp utrudniający stanie i chodzenie.
Jeśli cierpimy na płaskostopie poprzeczne, może ono powodować zwyrodnienia kości, deformację stóp i tzw. koślawy paluch.
Dodatkowo platfus może objawiać się również nadmierną potliwością stóp, pieczeniem, świądem, a nawet grzybicą paznokci oraz zaburzeniami krążenia. Bóle mogą przenosić się również na kończyny i staw kolanowy, wywoływać stany zapalne torebek i więzadeł stawowych w stopie. Nieleczone płaskostopie daje następujące objawy:
Warto wiedzieć, iż rozróżniamy dwa różniące się od siebie rodzaje płaskostopia. Może być ono podłużne oraz poprzeczne. Podłużne polega na obniżeniu łuku podłużnego stopy, przez co dotyka ona podłoża całą swoją powierzchnią. Z kolei płaskostopie poprzeczne to obniżenie sklepienia poprzecznego w stopie.
Ten rodzaj płaskostopia można rozpoznać poprzez nienaturalnie wyglądającą szeroką stopę spowodowaną obniżeniem sklepienia poprzecznego stopy, gdyż cechuje się spłaszczeniem stopy w jej poprzecznym wymiarze. Przy tym schorzeniu dochodzi do poszerzenia przodostopia i całkowitym obciążeniu go. Jest ono charakterystyczne dla osób noszących na co dzień obuwie na wysokich obcasach i związane z rozejściem się kości śródstopia. Powoduje ono ból i pieczenie pod podeszwami, a także częste występowanie odcisków i modzeli.
W tej odmiana płaskostopia charakterystyczne jest obniżenie łuku przyśrodkowego stopy. Jest ona wówczas pozbawiona wyprofilowania i traci możliwości amortyzacyjne, powodując negatywny wpływ na niemal każdą część narządu ruchu.
Płaskostopie podłużne jest wynikiem nadmiernych obciążeń stóp. Zmiany, które z niego wynikają, mogą prowadzić do zmian zwyrodnieniowych stawów i wymagać leczenia chirurgicznego. Ten rodzaj płaskostopia łatwo jest zaobserwować gołym okiem, gdyż stopa nie jest przy nim odpowiednio wyprofilowana.
Bardzo często obydwa rodzaje płaskostopia poprzeczne oraz podłużne współwystępują.
Ludzka stopa składa się z 26 kości, tworzących 33 stawy, scalanych przez 21 mięśni stopy i więzadeł. Prawidłowo wysklepiona ma kształt łuku po stronie podeszwowej. Jest on bardzo istotny dla właściwego poruszania, ponieważ zapewnia amortyzację podczas chodzenia lub biegania oraz daje stabilne podparcie. Decyduje też o sposobie naszego chodu.
Ludzie, cierpiący na płaskostopie mają ten łuk mocno wypłaszczony i nie posiadają prześwitu pomiędzy śródstopiem a piętą ani wydrążenia po stronie przyśrodkowej, co można bez trudu dojrzeć na zdjęciu podczas badania stopy na podoskopie.
W płaskich stopach jest również zmieniona oś pionowa powodująca, że stopy będą skierowane na zewnątrz. Płaskostopie wpływa również na nierównomierny rozkład masy ciała. Ortopeda może je zdiagnozować dzięki specjalnemu urządzeniu zwanemu podoskopem.
Najczęstszym objawem płaskostopia jest ból stóp nasilający się po długich marszach lub wielu godzinach spędzonych w pozycji stojącej.
Płaskostopie może być wrodzone albo nabyte, choć to pierwsze zdarza się niezwykle rzadko. Natomiast nabyte może mieć wiele różnych przyczyn. Podstawową jest niewydolność mięśni, odpowiedzialnych za prawidłowe utrzymywanie krzywizny w stopie. Jest ona wywołana najczęściej nadwyrężaniem stóp siedzącą lub stojącą pracą, chodzeniem w niewygodnym obuwiu oraz w szpilkach, a także noszeniem za ciasnych butów
Płaskostopie może też być spowodowane chodzeniem tylko po równym i twardym podłożu, na którym stopa nie jest zmuszona do pracy. Do innych przyczyn należą również niewłaściwie dobrane obuwie, zaburzenia budowy anatomicznej, koślawe kolana, różna długość kończyn, specyficzna budowa kości stopy oraz zaburzenia w rdzeniu kręgowym.
Płaskostopie najczęściej pojawia się też u osób z nadwagą, z powodu nadmiernego obciążenia stóp. Do najczęstszych przyczyn płaskostopia należą czynniki genetyczne, a także bardzo intensywna aktywność fizyczna, wiek, a wraz z nim wzrastająca podatność na upadki oraz ciąża. Płaskostopie powoduje też nieprawidłowe połączenie pomiędzy kośćmi tyłostopia.
Najbardziej powszechne przyczyny płaskostopia to:
Nieleczone płaskostopie może wpływać na upośledzenie całego narządu ruchu. Zwiększa ryzyko deformacji takich jak paluch koślawy i palce młotkowate, utrudnia chodzenie, może wywoływać stany przeciążeniowe i zapalne stawów oraz więzadeł stopy, obrzęki stóp oraz dolegliwości bólowe zarówno samych stóp, jak i łydek, bioder oraz kręgosłupa.
Niewłaściwy nacisk na podłoże skutkuje tworzeniem się bolesnych odcisków. Długotrwałe i nieleczone płaskostopie podłużne, może doprowadzić do rozwoju stanów zapalnych przeciążonych torebek i więzadeł stopy.
Płaskostopie u niemowląt i małych dzieci jest stanem fizjologicznym, ponieważ formowanie się łuku stępu trwa przez jakiś czas. Platfus zwykle zanika w wieku od 2 do 3 lat. Bywa jednak, że łuk stopy nie wykształca się prawidłowo, nie następuje pełne zejście się kości, a mięśnie i więzadła są dalej wiotkie.
Należy pamiętać, że płaskostopie jest chorobą wieku dziecięcego, która nieleczona może spowodować trwałe odkształcenie, niestabilność i ból. To, co powinno zaniepokoić rodzica w pierwszej kolejności, to częste narzekanie dziecka na ból, tkliwość lub skurcze stóp, przenoszenie pięt na zewnątrz i niezdarność podczas chodzenia. W takiej sytuacji należy skontaktować się z ortopedą, który zbada stopy dziecka. W celu szczegółowej diagnostyki może on zlecić wykonanie dodatkowych badań. Niezbędne może okazać się wówczas zdjęcie rentgenowskie, tomografia komputerowa albo rezonans magnetyczny.
Płaskostopie u dzieci może być elastyczne lub sztywne. To pierwsze charakteryzuje się normalnym łukiem, przy kończynach odciążonych, który zanika podczas stania. Przy płaskostopiu sztywnym łuk jest sztywny i płaski nie tylko w pozycji stojącej, ale i siedzącej, jak i stojącej. Jeśli stopy płasko koślawe u dzieci dają objawy bólowe, lekarz może skierować je na fizjoterapię lub zasugerować zmianę obuwia albo stosowanie specjalnych wkładek.
Leczenie oraz rehabilitacja płaskostopia musi być poprzedzona rozpoznaniem lekarskim co do stopnia deformacji, oraz jej wpływu. Rozpoczyna się je, jeśli wada postępuje i jest przyczyną bólu. Leczenie to polega przede wszystkim na ćwiczeniu mięśni stóp, noszeniu dobrze dobranych, butów i stosowaniu specjalnych wkładek ortopedycznych, a także dbaniu o utrzymywanie właściwej postawy ciała.
W przypadku zaawansowanych deformacji stóp same ćwiczenia i wkładki mogą okazać się nieskuteczne, a konieczny może się okazać zabieg operacyjny. W zaawansowanych wypadkach platfusa u dorosłych niezbędne może okazać się bowiem wstawienie implantów korygujących deformację. W początkowej fazie leczenia ortopeda zazwyczaj poleca:
Zazwyczaj pierwszym zaleceniem jakie następuje po postawieniu diagnozy jest zakup odpowiednich wkładek do butów oraz rehabilitacja ortopedyczna.
Jeśli płaskostopie powoduje ból i obrzęki, lekarz może zalecić nam miejscowe stosowanie środków przeciwbólowych i przeciwzapalnych.
Ćwiczenia na płaskostopie obejmują chodzenie boso po różnych powierzchniach w celu pobudzenia mięśni do pracy. Można za pomocą palców u stóp przenosić ołówki, woreczki lub inne przedmioty. Dobrą praktyką jest również używanie różnego rodzaju urządzeń do masażu stóp zalecanych w przypadku leczenia płaskostopia.
Do najpopularniejszych ćwiczeń przeciwdziałających płaskostopiu należą:
Wszystkie ćwiczenia na płaskostopie powinny zostać powtórzone 15-20 razy.
Konsultacja merytoryczna lek. Ireneusz Markowski
Dyrektor Medyczny POLMED
Bibliografia
Większość z nas co najmniej raz w życiu doświadczyła lub doświadczy nagłego, przejmującego bólu kręgosłupa w odcinku lędźwiowym, niejednokrotnie promieniującego do nóg i utrudniającego nam codzienne funkcjonowanie. Brzmi znajomo? Nie każdy wie, że tak właśnie objawia się rwa kulszowa. Czym właściwie jest i skąd się bierze rwa kulszowa? Jak sobie z nią poradzić i czy da się skutecznie, raz na zawsze wyleczyć tą dolegliwość? Jak chronić nasz kręgosłup? Na te i inne pytania dotyczące rwy kulszowej znajdziesz odpowiedź w poniższym artykule.
Reumatoidalne zapalenie stawów to przewlekła postępująca choroba tkanki łącznej o podłożu autoimmunologicznym. Jej objawy nie są charakterystyczne, dlatego postawienie diagnozy bywa utrudnione. Trzeba jednak zrobić wszystko, żeby potwierdzić lub wykluczyć chorobę. Dlaczego to takie ważne? Ponieważ nieleczone RZS prowadzi do poważnych problemów nie tylko ze stawami, lecz także z innymi narządami.
Wrzody żołądka i dwunastnicy to najczęstszą choroba przewodu pokarmowego. Wrzody są to ubytki w błonie śluzowej, zazwyczaj spowodowane błędami żywieniowymi, paleniem tytoniu, narażeniem na stres, zakażeniem Helicobacter pylori, przyjmowaniem niesteroidowych lub sterydowych leków przeciwzapalnych.
Według szacunków lekarzy, wrzody żołądka czy też dwunastnicy dotyczą 5-10 proc. populacji.
O kortyzolu mówi się, że jest „hormonem stresu” i to właśnie z takim określeniem jest często kojarzony. Jednak biorąc pod uwagę, jak wiele ważnych funkcji spełnia, warto dowiedzieć się więcej na jego temat. Gdzie i jak powstaje, za co odpowiada i do czego prowadzi jego niedobór lub nadmiar w organizmie? Odpowiadamy na wszystkie ważne pytania, dotyczące tego hormonu.
