Infolinia 24/7: 58 775 95 99 / 801 033 200
Pacjenci zazwyczaj nie wiedzą, że mogą mieć wadę zgryzu, w tym przodozgryz. Wynika to z tego, że ich zęby wydają się proste. Problem uwidacznia się dopiero podczas próby ich równego ułożenia w łuku. Nie warto tej kwestii bagatelizować, bo żuchwa oraz szczęka pełnią w jamie ustnej tak samo istotną rolę, jak zęby. To od ich prawidłowego ułożenia i od właściwej budowy uzależniony jest wygląd twarzy oraz władność w zakresie prawidłowego przeżuwania, oddychania oraz mówienia. Oceną problemu powinien się zająć lekarz ortodonta. Czy można coś zrobić, żeby przeciwdziałać przodozgryzowi albo, żeby się z niego wyleczyć?
Przodozgryz dotyczy stosunkowo niewielkiej grupy ludzi. Spośród wszystkich wad zgryzu na tę jego odmianę cierpi 9% populacji. Jego druga nazwa to doprzednia wada zgryzu. Osoby, które mają tego rodzaju wadę zgryzu, cechuje wysunięta do przodu broda. Oprócz tego ich twarz posiada wtedy surowy wyraz, co może wpływać w sposób negatywny na ich społeczny odbiór. Poza defektem estetycznym równie ważne jest w tym wypadku zaburzenie działania narządu żucia oraz mowy.
Przodozgryz to jedna z rzadziej występujących wad zgryzu. W nomenklaturze ortodontycznej określa się go mianem wady trzeciej klasy. Typowe dla niej jest wysunięcie żuchwy w kierunku przednim względem szczęki. Można również powiedzieć, że dochodzi wtedy do wysunięcia dolnego łuku zębowego względem górnego. Czasami przy doprzedniej wadzie zgryzu dolny odcinek twarzy ulega wydłużeniu, a oprócz tego powiększa się kąt żuchwy. U niektórych osób przodozgryz doprowadza także do wstrzymania doprzedniego wzrostu całej szczęki.
Przodozgryz może wystąpić pod postacią: przodozgryzu całkowitego, przodozgryzu częściowego oraz przodozgryzu rzekomego. Do tego dochodzi jeszcze podział na przodożuchwie czynnościowe oraz morfologiczne.
Do najczęściej występujących objawów tej wady zgryzu zalicza się:
Stopień zaawansowania tej wady zgryzu może być bardzo różny. Przodozgryz może objąć struktury szkieletowe albo stanowić jedynie wadę samych zębów. Zazwyczaj dochodzi do połączenia obu tych komponentów.
Czasami jest tak, że przodozgryz nie objawia się przez wystawanie zębów dolnych przed górne. Może się uwidaczniać jedynie w relacjach szkieletowych i w rysach twarzy. Z kolei mocno nasilony wzrost żuchwy to przeważnie rzadko występująca wada genetyczna, czyli progenia. Wówczas broda mocno się odznacza, a środkowa część twarzy z profilu prezentuje się dobrze.
Przodozgryz u dzieci zazwyczaj wynika z przyczyn genetycznych albo środowiskowych. Na to, czy dojdzie do wysunięcia szczęki do przodu, wpływają również nawyki. Zbyt wysokie układanie dziecka do snu (jego głowy do przodu) również może się przyczynić do powstania doprzedniej wady zgryzu. Wszystko przez to, że dziecko, które znajdzie się w takiej pozycji, w sposób odruchowy odchyla wówczas język oraz głowę do przodu, co finalnie przekłada się na nieprawidłowe ustawienie żuchwy. Wtedy mięśnie, które odpowiadają za wysuwanie żuchwy, zyskują przewagę nad tymi, które są używane do jej cofania.
Dzieci w wieku przedszkolnym często ssą swój język, policzek albo wargi. Tego rodzaju parafunkcja doprowadza do braku kontaktu zębów dolnych z górnymi, co przekłada się na możliwość wystąpienia zgryzu otwartego bocznego albo przedniego.
W niektórych z przypadków przodozgryz pojawia się jako negatywny skutek uboczny przerostu migdałków podniebiennych. Rozszczep podniebienia również może do niego prowadzić.
Tego rodzaju wada zgryzu to także czynnik, który występuje w przebiegu różnych chorób, takich jak:
Tego rodzaju wada zgryzu to nie tylko problem estetyczny. Często się zdarza, że wysunięcie żuchwy do przodu przeszkadza. Pojawiają się wówczas problemy z prawidłową wymową niektórych głosek. Do tego dochodzi jeszcze seplenienie. Równie ważne jest to, że przodozgryz przekłada się także na problemy z uzębieniem. Po prostu nieprawidłowe ustawienie zębów utrudnia ich czyszczenie, a to z czasem może doprowadzić do próchnicy oraz ubytków, a co za tym idzie do regularnych wizyt u dentysty.
Przodozgryz u dziecka przyczynia się także do utrudnionego przeżuwania stałych pokarmów. Takie niedostatecznie rozdrobnione cząstki pokarmowe wpływają z czasem w sposób niekorzystny na działanie całego przewodu pokarmowego. W skrajnych przypadkach dochodzi również do problemów z oddychaniem.
Zahamowania doprzedniego wzrostu szczęki i cofnięcie się dolnego łuku zębowego stanowią również przyczynę problemów natury społecznej. Dziecko z taką wadą zgryzu czuje się gorsze od rówieśników i ma zaniżoną samoocenę. W skrajnych przypadkach przodozgryz u dziecka sprawia, że staje się ono ofiarą przemocy werbalnej i klasowym kozłem ofiarnym, bo dzieci oprócz tego, że są szczere, bywają również okrutne.
Sposób leczenia przodozgryzu jest uzależniony przede wszystkim stopnia zaawansowania i od rodzaju tej wady zgryzu. Równie znaczący jest pod tym względem wiek pacjenta, jego stan zdrowia i podejście do zaproponowanego mu leczenia, bo bez jego zaangażowania nie zawsze udaje się uzyskać satysfakcjonujące wszystkich efekty.
To najprostsza i najmniej skomplikowana odmiana aparatu do korekcji przodozgryzu. Składa się z dwóch części:
Proca występuje w dwóch wersjach. W tej klasycznej część bródkowa powstaje z cięgien, które są zakończone pętelkami. W wersji zmodyfikowanej cięgna posiadają po dwa lub trzy otwory, które są rozlokowane w 0,5 cm odstępach. W taki sposób została zapewniona możliwość przepinania poszczególnych pasków.
Istota tej metody to korekcja przodozgryzu za przyczyną ekstrakcji dolnych przedtrzonowców żuchwy. Po ich usunięciu zostaje utworzona przestrzeń pomiędzy zębami i to właśnie ją trzeba zmniejszyć. Do tego celu służy aparat ortodontyczny. Dzięki ściśnięciu zębów łuk zębowy podlega zmniejszeniu i w konsekwencji tego żuchwa zaczyna się chować. Finalnie zgryz zaczyna powracać do prawidłowego położenia.
To specjalny aparat, który jest stosowany razem z ruchomym albo stałym aparatem ortodontycznym. W jego skład wchodzą dwie podpórki (czołowa i bródkowa), które są połączone za pośrednictwem wykonanej z metalu ramy. Taki aparat funkcjonuje w taki sam sposób jak dźwignia, bo wyciąga szczękę do przodu i równocześnie zapiera czoło oraz brodę. Finalnie dochodzi do wzrostu doprzedniego szczęki.
To aparat stały, który służy do rozszerzania łuku zębowego. W jego skład wchodzą wykonane z metalu pierścienie, przęsła oraz śruby. Przytwierdza się go na kilku zębach, przy użyciu cementu ortodontycznego. Jego największa wada jest taka, że na etapie rozszerzania podniebienia mogą się ujawnić szpary między przednimi zębami. Po jego zdjęciu może ona zniknąć w sposób samoistny albo wymagane jest jej skorygowanie.
Ta metoda wiąże się z koniecznością wdrożenia adekwatnego dla danego przypadku przygotowania ortodontycznego, czyli zastosowania aparatu. Korekcja jest przeprowadzana na drodze wycięcia części tkanki kostnej oraz równoczesnego dosunięcia obu wytworzonych wtedy części. Tego rodzaju korekcja to osteotomia. Całość jest mocowana za pomocą wykonanych z tytanu płytek. Taki sposób działania najlepsze rezultaty zapewnia u osób dorosłych, bo u nich wzrost kostny już został zakończony.
Mioterapia to gimnastyka lecznicza, czy też ćwiczenia mięśniowe, które prowadzą do zharmonizowania sposobu funkcjonowania różnych grup mięśniowych. Oprócz tego jej efektami są także rozluźnienie mięśni hipertonicznych i zwiększenie napięcia oraz siły w obrębie mięśni hipotonicznych. Odpowiednio dobrane i regularnie powtarzane ćwiczenia prowadzą do zmiany konkretnych cech morfologicznych w okolicy włókien mięśniowych.
W przypadku tej grupy zaburzeń zgryzu dochodzi do zbyt dużego napięcia mięśni, które odpowiadają za przesuwanie żuchwy. Główny cel to w tym wypadku ich stymulowanie do bardziej efektywnej pracy. Zanim zacznie się ćwiczyć, obowiązkowe jest wówczas opiłowanie zębów: dotylnej powierzchni kła dolnego i doprzedniej kła górnego. Tak samo trzeba postąpić w odniesieniu do żujących powierzchni trzonowców. Tego rodzaju działanie ma doprowadzić do uzyskania równoległych płaszczyzn. Takich, które jedynie w bardzo małym stopniu będą skierowane od góry i tyłu ku dołowi i przodowi.
Ćwiczenia przy takich wadach zgryzu sprowadzają się do możliwie jak największego obniżania żuchwy. W trakcie zwierania łuków zębowych bródka powinna zostać skierowana przy użyciu dłoni ku tyłowi. Przy przodozgryzie częściowym rekomenduje się dociskanie siekaczy dolnych (przy użyciu palca wskazującego) oraz wyrostka do tyłu.
Bardzo ważne jest zainicjowanie odpowiednich działań, które doprowadzą do skorygowania tej wady zgryzu. To, iż na danym etapie życia nie jest ona dla danej osoby problematyczna, wcale nie jest równoznaczne z tym że za kilka lat to się nie zmieni. Na względzie warto mieć także i to, że szybsze wdrożenie leczenia zapewni lepsze rezultaty.
Konsultacja merytoryczna lek. Ireneusz Markowski
Dyrektor Medyczny POLMED
Zgrzytanie zębami nazywane również bruksizmem to schorzenie, które objawia się nawykowym i niekontrolowanym zaciskaniem zębów. Przyczyny bruksizmu nie zostały w sposób jednoznaczny ustalone. Czy można coś zrobić, żeby zapobiec zachorowaniu albo, żeby się z niego wyleczyć?
COVID-19 to choroba, która znamy od nieco ponad roku. To bardzo krótki okres czasu z perspektywy prowadzenia badań naukowych nad długoterminowymi skutkami tej choroby dla organizmu człowieka. Podsumujmy jednak, co wiemy już teraz.
Alkohol to jedna z najbardziej popularnych na całym świecie używek, która stosowana nawet w niewielkich ilościach może doprowadzić do wystąpienia licznych objawów niepożądanych. Jego regularne nadużywanie prowadzi natomiast do wystąpienia trwałych, negatywnych zmian w naszym organizmie, z których wiele widocznych jest już na pierwszy rzut oka. Czym grozi nadużywanie alkoholu? Jak alkohol zmienia twarz? Czy zmiany wywołane przez picie alkoholu są odwracalne?
Łojotokowe zapalenie skóry to jedna z najczęstszych chorób dermatologicznych, znana szerokiej grupie czytelników, niejednokrotnie uciążliwa i niedająca o sobie zapomnieć, wydawałoby się błaha, aczkolwiek nawracająca i tym silniej irytująca pacjentów, których dotyka. Umiemy zaleczyć, ale czy wyleczyć? Jaki jest jej związek z ludzkim wirusem upośledzenia odporności czy chorobą Parkinsona? Wiele pytań i jeszcze więcej kontrowersji dotyczących patogenezy schorzenia.
