Skręcenie stawu skokowego, czyli tzw. skręcenie kostki – czym jest?

Skręcenie stawu skokowego, czyli mówiąc potocznie skręcenie kostki, to jeden z najczęstszych urazów zdarzających się sportowcom. Wystarczy jednorazowe wykrzywienie stopy pod nieanatomicznym kątem, żeby pojawiły się ból i obrzęk. Jak leczy się skręcenie?

Czym jest skręcony staw skokowy?

Skręcony staw skokowy – skręcona kostka – to uraz będący wynikiem przekroczenia fizjologicznego zakresu ruchu w stawie. Tak naprawdę wystarczy, że wykrzywi się stopę – postawi ją pod nienaturalnym kątem, a może dojść do skręcenia. Częściej zdarzają się obrażenia związane z wywinięciem stopy na zewnątrz, rzadziej skręcenia do wewnątrz. A jakie objawy daje skręcenie kostki? Objawy zależą od stopnia skręcenia. W ortopedii wyróżnia się trzy stopnie urazu.

Skręcenie kostki – objawy

Stopień I to stosunkowo niewielkie naciągnięcie torebki stawowej oraz więzadeł. Chory nie wymaga konsultacji lekarskiej, może się samodzielnie poruszać, odczuwa jedynie niewielki ból i może, lecz nie musi zauważyć obrzęk, który szybko samoistnie ustępuje.

Stopień II – skręcony staw skokowy jest bardzo mocno opuchnięty, bywa niestabilny, bardzo boli. Czasami w miejscu urazu pojawia się krwiak. W tym wypadku konieczna jest wizyta u ortopedy, który dopasuje odpowiedni stabilizator. Ważne, aby chory staw nie wyginał się na boki i tym samym nie pogłębiał się stan zapalny.

Stopień III – to uraz powodujący całkowite przerwanie zarówno więzadeł, jak i torebki stawowej. Ból w przypadku III stopnia jest na tyle silny, że uniemożliwia poruszanie. Zawsze da się zauważyć bardzo duży obrzęk, znaczącą niestabilność stawu i powiększającego się krwiaka.

Skręcenie stawu skokowego leczenie

Jak leczy się skręcenie stawu skokowego? Leczenie powinno być ono dostosowane do stanu chorego i stopnia urazu. I stopień wymaga wyłącznie odciążenia skręconego stawu, przykładania kompresów chłodzących oraz ewentualnego usztywnienia stopy bandażem elastycznym. Po ustąpieniu objawów powinno się jak najszybciej wrócić do normalnego chodzenia, żeby nie osłabiać mięśni w nodze.

Leczenie przy II stopniu skręcenia kostki należy skonsultować ze specjalistą. Ortopeda na pewno zaleci żele i maści przeciwbólowe oraz przeciwobrzękowe, a w niektórych przypadkach, jeśli zauważy konieczność podania zastrzyków z heparyną w celu zapobiegania tworzenia się zakrzepów, od razu je wypisze.

Przy III stopniu skręcenia stawu skokowego, leczenie polega na podawaniu preparatów zmniejszających ból i obrzęk, leków przeciwzapalnych, zastrzyków przeciwzakrzepowych oraz na całkowitym unieruchomieniu stawu. Zazwyczaj zakłada się gips na trzy tygodnie, a po tym czasie zaleca noszenie stabilizatora przez kolejne trzy tygodnie. Dodatkowo powinno się używać kul w celu odciążenia kończyny.

Jeżeli doświadczyło się skręcenia stawu skokowego II lub III stopnia, po wyleczeniu urazu warto od razu rozpocząć rehabilitację. To ważne ze względu na konieczność wzmocnienia mięśni strzałkowych osłabionych skręceniem i czasem dochodzenia do zdrowia. Chodzi o to, żeby ponownie osiągnąć jak najlepszą stabilność stopy, a tym samym zapobiegać kolejnym urazom stawów. Rehabilitacja polega przede wszystkim na ćwiczeniach wzmacniających oraz poprawiających czucie głębokie. W rzadkich przypadkach zdarza się, że rehabilitacja nie daje zadowalających wyników, bo staw w wyniku powikłania po urazie pozostaje niestabilny. Wówczas zaleca się zastosowanie leczenia operacyjnego – wzmocnienia więzadeł. Lepiej nie odkładać tego w czasie, ponieważ długotrwała niestabilność może skutkować częstymi skręceniami w przyszłości i ostatecznie prowadzić do trwałego zwyrodnienia.

Innymi obserwowanymi powikłaniami po skręceniu stawu skokowego jest odłamanie kawałków kości albo chrząstki, a także przerost błony maziowej.

Pozostaje jeszcze kwestia czym się różni zwichnięcie a skręcenie? Zwichnięcie to dużo poważniejszy uraz niż skręcenie. W trakcie zwichnięcia dochodzi do nieprawidłowego przemieszczenia się kości i innych elementów stawu względem siebie. Skręcenie dotyczy wyłącznie tkanek miękkich, zaś zwichnięcie również elementów kostnych, więzadeł i torebki stawowej.