Diagnostyka chorób nerek

Kiedy wykonać badanie nerek? 

Oprócz rutynowych badań profilaktycznych (należy wykonywać je minimum raz w roku), badania w kierunku chorób nerek wykonać powinny osoby, które zaobserwowały u siebie niepokojące symptomy, mogące wskazywać na nieprawidłowe funkcjonowanie lub uszkodzenie nerek. Objawy chorób nerek to przede wszystkim dolegliwości ze strony układu moczowego, takie jak częste oddawanie moczu, pieczenie i ból przy oddawaniu moczu, inna barwa moczu, zmniejszenie lub zwiększenie ilości wydalanego moczu lub jego brak. Ponadto, mogą pojawić się takie objawy, jak gorączka, ogólne osłabienie organizmu, wymioty oraz ból w dolnej części pleców (lędźwie). Pamiętaj o tym, że choroby nerek są bardzo groźne i zaburzają funkcjonowanie organizmu. Z tego powodu, jeśli zauważysz u siebie niepokojące objawy, niezwłocznie zgłoś się do lekarza i wykonaj odpowiednie badania, pomocne podczas diagnostyki nerek. 

Badania pomocne w diagnostyce chorób nerek 

Dostępny w POLMED pakiet badań, pomocny w diagnostyce funkcji nerek, obejmuje badania laboratoryjne moczu lub krwi, w celu oznaczenia stężeń:  

• kreatyniny – jej zbyt wysokie stężenie wskazywać może m.in. na niewydolność nerek, 
• mocznika – zbyt duże stężenie mocznika we krwi świadczyć może zarówno o przejściowej, jak i przewlekłej niewydolności nerek; wysoki poziom mocznika we krwi może być jednak również efektem stosowania diety, bogatej w duże ilości białka, uszkodzenia tkanek ciała lub krwawienia do przewodu pokarmowego, 
• kwasu moczowego – zbyt duży poziom kwasu moczowego we krwi prowadzić może m.in. do tworzenia się kamieni nerkowych oraz rozwoju niewydolności nerek, 
• sodu – zbyt wysokie stężenie sodu powodować może m.in. charakterystyczne dla chorób nerek obrzęki, 

• potasu – zbyt niski poziom potasu może przyczyniać się m.in. do rozwoju stanów zapalnych nerek, 
• wapnia – zbyt wysokie stężenie wapnia może wpływać m.in. na rozwój choroby, jaką jest kamica nerkowa.  

W ramach pakietu wykonywane są także takie badania jak:  

• oznaczenie wskaźnika eGFR – przy pomocy eGFR określany jest szacunkowy wskaźnik filtracji kłębuszkowej – dzięki niemu możliwa jest ocena tego, jaka ilość krwi, która przepływa przez nerki, jest przez nie filtrowana – eGFR jest zatem niezwykle przydatny podczas oceny wydolności nerek, 
• badanie ogólne moczu – dzięki niemu możliwa jest ocena fizycznych cech moczu (jego barwy, pH, przejrzystości), ocena stężenia związków, które są wydalane przez nerki oraz ocena ilościowa i jakościowa elementów morfotycznych, 

• posiew moczu – pozwala m.in. na potwierdzenie lub wykluczenie rozwijającej się infekcji bakteryjnej. 

Diagnostyka chorób nerek – jak przygotować się do badania? 

Badania, wykonywane w celu diagnostyki nerek, to badania laboratoryjne oraz badanie ogólne moczu. W obydwu przypadkach, aby wynik badania był wiarygodny, pacjent musi się do niego odpowiednio przygotować.  

Materiał, niezbędny do badań laboratoryjnych, to krew, pobierana z żyły pacjenta. Aby wynik był w pełni wiarygodny, pacjent powinien być na czczo. Oznacza to, że od ostatniego posiłku do planowanej godziny pobrania krwi upłynąć musi co najmniej 8 godzin. Ponadto, pacjent powinien zgłosić się na badanie w godzinach porannych, po wypoczynku nocnym. Przed badaniem należy unikać wyczerpującego wysiłku fizycznego. Jeśli chodzi o stosowaną dietę – nie należy wprowadzać drastycznych zmian. W tym kontekście zaleca się jedynie, aby dzień przed badaniem zrezygnować ze spożywania alkoholu oraz tłustych, obfitych potraw. Co do przyjmowanych na stałe leków – ich stosowanie przed badaniem skonsultować należy z lekarzem – to on zadecyduje o ich ewentualnym odstawieniu (jeśli zajdzie taka konieczność). 

Odpowiedniego przygotowania wymaga również badanie ogólne moczu. W tym przypadku, pacjent powinien wykonać badanie przed rozpoczęciem stosowania antybiotykoterapii. Warto pamiętać o tym, że przed badaniem należy samodzielnie wyposażyć się w jałowy, suchy pojemnik na mocz (można zakupić takowy w aptece). Przed pobraniem materiału do badania należy dokładnie umyć ręce oraz okolice intymne (do tego celu używać należy jedynie ciepłej wody). Oddawany do badania mocz pochodzić powinien ze środkowego strumienia. Po pobraniu próbki należy niezwłocznie zamknąć pojemnik z materiałem biologicznym, przechowywać go w temperaturze 2-8 stopni Celsjusza i w ciągu 4 godzin od pobrania dostarczyć go do punktu pobrań.