Infolinia 24/7: 58 775 95 99 / 801 033 200
Placówki medyczne
Regularne kontrolowanie stanu zdrowia powinno być oczywistością, jednak dla wielu kobiet nadal nie jest standardem. Bez względu na to, ile ma się lat, należy raz na pół roku chodzić na kontrolę dentystyczną, zaś raz do roku wykonywać podstawowe badania krwi – morfologię, poziom glukozy i OB oraz badanie ogólne moczu. Warto również poprosić lekarza rodzinnego o zbadanie ciśnienia i ogólną ocenę stanu zdrowia. Raz na trzy lata zaleca się pomiar poziomu elektrolitów – sodu, potasu, magnezu, fosforu i wapnia – we krwi, a rzadziej, bo raz na pięć lat lipidogramu.
Trzeba pamiętać także o badaniach obrazowych takich jak USG piersi, a także o cytologii. Oba badania powinno się wykonywać raz do roku nawet wtedy, gdy w rodzinie nie było dotychczas przypadków nowotworów piersi lub szyjki macicy.
Z wiekiem metabolizm słabnie, rośnie zaś ryzyko wystąpienia różnych schorzeń. Mamy, które ukończyły 40. rok życia, raz do roku zgłaszają się na wspomniane USG piersi, cytologię, dodatkowo USG narządów rodnych oraz badają obecność krwi utajonej w kale. Raz na dwa lata u kobiet po 40-tce przeprowadza się mammografię. Jeżeli dotychczas nie zdiagnozowano u pacjentki żadnej choroby tarczycy i nie badano poziomu hormonów, warto to także zrobić przy okazji rutynowej morfologii.
Kobiety raz na trzy lata powinny przejść EKG i USG jamy brzusznej, zaś raz na pięć lat gastroskopię i RTG klatki piersiowej. Czas między 40. a 50. rokiem życia to również moment na wykonanie badania densystometrycznego, czyli oceny gęstości kości pod kątem ryzyka wystąpienia osteoporozy.
Warto pamiętać także o regularnych kontrolnych wizytach okulistycznych nawet wtedy, gdy do tej pory nie było problemów ze wzrokiem.
Po 50.-tce mamy powinny rozszerzyć diagnostykę o badanie poziomu hormonów płciowych i kolonoskopię.
Wraz z wiekiem lista badań profilaktycznych staje się coraz dłuższa, ale na większość z nich może skierować lekarz rodzinny. Kobiety, które przekroczyły 60. rok życia, należy przebadać pod kątem zmian słuchu, zaćmy, jaskry i retinopatii cukrzycowej oraz poziomu fibrynogenu, czyli czynnika krzepnięcia krwi.
Gdy kobieta osiągnie 70. rok życia powinna dodatkowo zrobić test czynności nerek – raz na pięć lat o ile nie występują objawy wskazujące na problemy z tym narządem oraz raz do roku wraz z morfologią wykonywać panel chemiczny z oceną poziomu cholesterolu, glukozy i minerałów. W razie konieczności lekarze zlecają również badanie poziomu homocysteiny i hormonu nadnerczy.
Regularne badania profilaktyczne nazywane są prewencją wtórną, ponieważ umożliwiają wykrycie ewentualnych nieprawidłowości na wczesnym etapie i wdrożenie potrzebnego leczenia. Jak wspomniano wcześniej, mogą dosłownie uratować życie naszych mam albo wpłynąć na zminimalizowanie ryzyka obniżenia jego jakości.
Co istotne, o badaniach profilaktycznych mówi się wtedy, gdy testy przeprowadzane są pomimo braków jakichkolwiek oznak choroby. Wiele kobiet nadal nie decyduje się na ocenę stanu zdrowia właśnie dlatego, że nie czuje się źle lub w obawie przed wykryciem patologii w jakimkolwiek obszarze. Tymczasem znalezienie zmian np. w cytologii na wczesnym etapie choroby pozwala na całkowite jej wyleczenie. Podobnie jest w przypadku cukrzycy – szybkie postawienie diagnozy zazwyczaj umożliwia uniknięcie konieczności wstrzykiwania insuliny.
O skierowanie na podstawowe badania można poprosić lekarza rodzinnego albo, jeśli korzysta się z prywatnej opieki medycznej, wykupić pakiet badań przeznaczonych dla kobiet w określonym wieku. Inwestycja w zdrowie to najlepsza inwestycja.
Plamki, błyski, paproszki czy muszki pojawiające się przed oczami przeważnie są zupełnie niegroźne, ale czasami mogą świadczyć o poważnej chorobie. Jakie są przyczyny występowania zmian w polu widzenia i czy da się je wyleczyć? Kiedy warto te objawy skonsultować z lekarzem?
Krwotoki z nosa są powszechne – bez względu na wiek i płeć. Mogą być wynikiem urazu, lub stanu chorobowego. Jakie są inne przyczyny? Co zrobić w razie krwawienia? Kiedy krwotoki powinno się skonsultować z lekarzem?
Zasłabnięcie to zaburzenie funkcji życiowych – krótkotrwałe osłabienie organizmu, które samo w sobie zazwyczaj nie jest groźne, ale może być efektem poważnych problemów zdrowotnych. Jakie są przyczyny zasłabnięć? Czym różni się zasłabnięcie od omdlenia? Jak postępować w obu przypadkach?
