E-medycyna, według definicji Komisji Europejskiej, to wykorzystanie nowoczesnych technologii komunikacyjnych w celu sprostania potrzebom mieszkańców, pacjentów, ekspertów medycznych, osób odpowiedzialnych za dostarczanie usług medycznych oraz prawodawców. Niektórzy uważają, że to wszelakie zastosowanie technologii informacyjnych w opiece zdrowotnej. Tym samym e-medycyną będzie nie tylko porada lekarska online, e-recepty, e-skierowania, dostęp do dokumentacji medycznej online, lecz także wymiana informacji w celu edukacyjnym – korzystanie z systemów elektronicznej rejestracji pacjentów czy portali edukacyjnych.
Niektórzy używają wymiennie określeń e-medycyna i telemedycyna – niesłusznie.
E-medycyna ma znacznie szerszy zakres znaczeniowy niż telemedycyna.
Telemedycyna odnosi się wyłącznie do działalności medycznej na odległość w celu poprawy zdrowia pacjenta, w tym jego diagnostyki, czyli tak naprawdę prowadzenia konsultacji telefonicznych, w formie czatu lub konferencji wideo.
Jeszcze węższe znaczenie ma teleopieka medyczna, która skupia się wyłącznie na monitorowaniu stanu osób przewlekle chorych.
Porady lekarskie online (telekonsultacje, teleporady), chociaż istniały już dużo wcześniej przed koronawirusem, zaczęły się cieszyć dużą popularnością dopiero w trakcie pandemii. Ludzie z dużą nieufnością odnosili się do możliwości korzystania z usług medycznych na odległość. Obecnie ta forma kontaktu z lekarzem jest wybierana dużo częściej niż jeszcze półtora roku czy dwa lata temu. Zapisując się do specjalisty na e-wizytę, można szybko i łatwo otrzymać e-receptę, e-skierowanie na dalsze badania diagnostyczne lub e-zwolnienie na czas rekonwalescencji. W ramach e-medycyny można również skorzystać z konta internetowego pozwalającego na dostęp do wyników badań, dokumentacji medycznej i systemu umawiania wizyt.
Najchętniej z teleporad korzystają osoby przewlekle chore, które w ten sposób konsultują dalsze postępowanie, m.in. dawkowanie leków oraz ci, którzy ze względu na objawy nie mogą się samodzielnie stawić w placówce, np. pacjenci z przeziębieniem lub grypą. Kontakt telefoniczny z lekarzem zaczyna się zawsze od weryfikacji tożsamości i wywiadu. Następnie na podstawie objawów specjalista stawia wstępną diagnozę, przekazuje informacje o przebiegu leczenia oraz wystawia e-dokumenty – e-receptę i e-zwolnienie. Decyduje również o ewentualnej dalszej diagnostyce. Jeśli jest ona konieczna, wystawia także e-skierowania. W ramach e-skierowania realizowane są badania ambulatoryjne, tomografii komputerowej, rezonans magnetyczny, USG czy endoskopia przewodu pokarmowego. Do rejestracji na badanie z e-skierowaniem wystarczy 4-cyfrowy kod i numer PESEL pacjenta.
Podobnie jest w przypadku realizacji e-recepty. Jeśli chce się otrzymać informację o wystawionej recepcie SMS-em, w dowolnej aptece należy podać czterocyfrowy kod oraz numer PESEL. Erecepta może być wykupiona w każdym miejscu w Polsce. W sytuacji, gdy chory nie powinien opuszczać miejsca pobytu, podaje kod i PESEL dowolnej osobie, która w jego imieniu realizuje e-recepty. Uwaga, internetowa apteka sprzedaje wyłącznie preparaty bez recepty, dlatego zakup środków nawet w ramach e-recepty odbywa się stacjonarnie.
E-recepta – od kiedy obowiązuje? Od 8 stycznia 2020 roku zostały wprowadzone do użytku na terenie całego kraju. Są obowiązkowe i ważne w zależności od przepisanego leku przez 7, 30, 120 lub 365 dni. Co ważne, leki z e-recepty można wykupić w kilku różnych aptekach. Ci, którzy mimo wszystko chcą otrzymać wersję papierową, powinni poprosić lekarza o wydruk informacyjny – wówczas przy zakupie farmaceuta zeskanuje dane bezpośrednio z wydruku.
Czy można gdzieś sprawdzić wystawione e-recepty? Profil zaufany pozwala na zalogowanie się do Internetowego Konta Pacjenta, na którym znajdują się wszystkie wystawione e-recepty. W przypadku korzystania z prywatnych placówek medycznych zazwyczaj takie dane można znaleźć również w portalach pacjenta.
Zobacz jak prosto założyć konto i korzystać z funkcjonalności Portalu Pacjenta POLMED
Reumatoidalne zapalenie stawów to przewlekła postępująca choroba tkanki łącznej o podłożu autoimmunologicznym. Jej objawy nie są charakterystyczne, dlatego postawienie diagnozy bywa utrudnione. Trzeba jednak zrobić wszystko, żeby potwierdzić lub wykluczyć chorobę. Dlaczego to takie ważne? Ponieważ nieleczone RZS prowadzi do poważnych problemów nie tylko ze stawami, lecz także z innymi narządami.